Het is een publiek geheim dat holebi’s elkaar spontaan herkennen. Via een soort radar, ook gaydar genoemd. Gaydar is een mix van de woorden ‘gay’ (homo) en radar (systeem of vaardigheid om vibraties uit de omgeving op te pikken). De gaydar is een hardnekkige mythe en dus dikke lulkoek volgens sommigen. De waarheid en niets dan de waarheid, volgens anderen. Die anderen krijgen nu gelijk. En nog wel via een bevestiging uit wetenschappelijke hoek.
Bestaan gaydar wetenschappelijk bewezen
Dokter Lorenza Colzato van de universiteit van Leiden en haar collega’s, publiceerden immers een bijdrage in het wetenschappelijk tijdschrift Frontiers in Cognition. Meer bepaald over het onderzoek dat zij deden naar het wetenschappelijk bewijs van het bestaan van de beruchte gaydar.
Zij voerden daartoe een experiment uit met de medewerking van 42 hetero’s en holebi’s.
Zo werkt de gaydar
En wat blijkt? Dat men zowel aan de universiteit van Leiden als van Amsterdam tot eenzelfde conclusie kwam: de gaydar bestaat wel degelijk. Mensen uit de holebi gemeenschap letten meer op details dan hetero’s. Ze herkennen elkaar dus spontaan via de fijne en preciese interpretatie van non-verbale signalen, zoals houding, beweging, stem, intonatie, gezichtsuitdrukking en kledij. Omdat er minder holebi’s dan hetero’s zijn, zouden holebi’s ook meer gedreven zijn om een juiste inschatting te maken van de seksuele oriëntatie van anderen. Dit uiteraard met met het oog op het bepalen van potentiële partners.
