Gezegend met een dominante of bazige partner (collega, kind, buur of familielid?) Niet makkelijk, spreekt vanzelf. Anderzijds: leer ervan en word sterker. Jij ervaart hier een probleem. Kijk daarom eerst naar jezelf:
- Wat doet dit contact met jou? Fysiek en emotioneel.
Voel jij je tijdens en/of na het contact met je dominante partner bang? Opstandig? Boos? Machteloos? Geërgerd? Minderwaardig? Vernederd? Onzichtbaar?
Krijg je hoofdpijn, nekpijn, maagpijn of buikkrampen? Voel je je moe of misselijk? - Welke houding neem je aan tegenover de ander?
Heb je de neiging je onderdanig of afhankelijk op te stellen? (geen probleem als jij je hier goed bij voelt)
Heb je de neiging met alles akkoord te gaan? (alweer, geen probleem als jij je hier goed bij voelt) - Durf op te komen voor jezelf.
Maak aan de ander op een rustige manier duidelijk hoe jij je voelt bij zijn/haar gedrag. Geef aan hoe het anders en beter kan. M.a.w. woorden: zorg voor jezelf want niemand anders zal dat doen. - Erken jouw aandeel in deze situatie.
Besef dat deze situatie door jullie beiden gecreëerd en in stand gehouden wordt. De ander is dominant omdat jij zijn/haar gedrag toelaat. - Zorg ervoor ruimte en tijd voor jezelf te creëren, los van je dominante partner. Want jij moet op tijd je batterijtjes kunnen opladen.
Profiel bazige persoon
Onderstaande eigenschappen verwijzen naar een dominante of bazige persoonlijkheid.
dominante mensen:
- Zijn meestal eerlijk en openhartig, op het botte af;
- houden van duidelijkheid;
- zijn direct en confronterend;
- zijn besluitvaardig en nemen snel beslissingen;
- stellen zich doelen;
- kunnen goed organiseren en delegeren;
- zijn doeners en zweren dus bij actie, actie en nog es actie;
- blijven niet lang boos. Koesteren dus zelden wrok. Gaan na de confrontatie/vertoning/uitbarsting gewoon over tot de orde van de dag alsof er niets gebeurd is;
- trekken partners(medewerkers) aan met aanvullende kwaliteiten;
- beslissen het liefst zelf en hebben behoefte aan autonomie;
- gaan dadelijk naar de kern van de zaak;
- zijn doorgaans op tijd en verwachten dat ook van anderen;
- komen gemaakte afspraken na;
- houden van verandering, afwisseling en nieuwe prikkels omdat ze zich snel vervelen;
- zien het hele plaatje en houden zich niet bezig met details en futiliteiten;
- doet hij of zij iets voor jou? Dan wordt er iets van jou terug verwacht, want voor wat hoort wat;
- zijn prestatiegericht en houden van uitdagingen;
- gaan voor snelle resultaten;
- verlangen respect, bewondering en erkenning. Want dit is voedsel is voor hun sterk ontwikkeld ego;
- hebben weinig geduld met tragere mensen en weifelaars;
- missen vaak inlevingsvermogen.
Vruchtbaar communiceren en onderhandelen met een dominante partner
- Geef korte, duidelijke en directe boodschappen;
- check meteen of de ander je boodschap begrijpt;
- oefen geduld en herhaal of licht toe indien nodig;
- zorg ervoor dat je goed voorbereid bent;
- zeg wat je wilt en doe wat je zegt. Wees dus consequent;
- blijf bij de feiten en verlies je niet in details en in oeverloos of emotioneel geleuter;
- praat en handel resultaatgericht;
- hou oogcontact, maar vermijd fysiek contact;
- luister aandachtig naar de ander;
- wees bereid de steekhoudende argumenten van de ander goed te keuren;
- geef hem of haar keuzemogelijkheden + manoeuvreerruimte;
- zet hem/haar niet onder druk of dwang;
- oefen geen controle uit over hem/haar;
- wil je hem of haar kritiek (of een compliment) geven? Doe dat dan concreet, duidelijk en onmiddellijk. Geen dagen of weken later. Kortom: zoals je dat bij een kind zou doen.
14 reacties
Voel de behoefte te reageren. Eigenlijk wordt in dit artikel gezegd: pas je aan aan je dominante partner. Ik krijg sterk het gevoel dat dit door iemand is geschreven die zelf dominant is of die vooral het positieve ziet van dominante personen. Anders heb je het niet over ‘emotioneel geleuter’. Wat er staat: de dominante moet ruimte krijgen, daar moet naar geluisterd worden. Je hoeft niet te verwachten dat de dominante persoon zich aanpast, want die is zoals hij/zij is en dat is goed. Jij als ‘onderdanige’ moet je aanpassen. Liever krijg ik tips hoe je samen het gesprek aangaat, als ‘onderdanige’ beter voor jezelf opkomt en hoe je de ‘dominante’ kunt laten zien dat niet alleen zijn wereldbeeld klopt.
Ik denk dat er wel waarheid inzit en het oeverloos geleuter komt van de dominante persoon die tracht zijn zin te krijgen door op je gevoel in te praten
De mening van Jollanda houdt steek: het lijkt eerder een les hoe zich aan de dominante persoon aan te passen, zonder met zichzelf rekening te houden.
Ik sluit me helemaal aan bij de drie vorige commentaren. Het is bovendien helemaal niet zo dat dominante mensen maar korte tijd boos blijven. Ik ken een aantal zeer bazige mensen die dagen en soms zelfs weken lang niet met je willen praten, alleen omdat je hun dominante gedrag niet accepteert of simpelweg een andere mening bent toegedaan.
Dit is een les hoe behandel ik de dominante persoon zoals hij/zij wil en laat ik mijn eigen ik helemaal los. Lijkt zelfs niet alleen op een dominant persoon maar meer op een narcistisch persoon. Dit artikel zou direct verwijderd moeten worden omdat het onjuiste informatie bevat!
Ben het wel eens met de bovenstaande commentaren, jammer dat er niet ingegaan wordt op het belangrijkste: hoe voel JIJ je erbij. Wordt je er letterlijk ziek van? Ja, ik wel, en dan…?
Aan de andere kant staat er ook een hele goede, wijze opmerking: mensen gaan zover als je ze laat gaan, je speelt zelf ook een rol door je mond te houden voor ‘de lieve vrede’.
Ik heb sinds kort een relatie met zo’n man en waar ik vroeger verschrompelde van ellende als iemand zaken van me ‘eistte’ doe ik nu mijn mond open. Zeg dingen als: NU je mond houden, ik wil ook wat zeggen.
Of: leuk voor je dat je me spontaan belt met de mededeling dat je in de buurt bent en we best even koffie kunnen drinken maar ik héb je al verteld dat ik geen tijd voor je heb vandaag en morgen ook niet.
Omdat ik het gewoon nodig heb om een paar dagen per week alleen te zijn.
Gek genoeg werkt dat prima, ik zit niet voor niets dit stukje te typen want ik vind het verdomd moeilijk; wat kan die man drammen… Maar als ik kortaf zeg dat ik geen zin of tijd voor hem hebt waardeert hij dat wel (tot mijn stomme verbazing).
Nu speelt er weer iets: over een groot verschil tussen ons begint hij steeds opnieuw te zeuren: hij wil me dus veranderen, zijn zin hebben.
Vervelend maar ik heb me voorgenomen hem daar de eerste de beste keer dat we elkaar zien op aan te spreken. Kort en bondig: ‘ik krijg het gevoel dat je me loopt te pushen om in jouw ritme mee te lopen; ik hou daar niet van dus stop ermee of we kunnen beter uit elkaar gaan’.
Dat meen ik ook echt ik weet uit ervaring dat je je best een enkele keer aan kan passen aan de ander maar als je jezelf verliest en steeds dingen tegen je zin doet om van het gezeur af te zijn ga je alsnog uit elkaar. Na een lange, lange tijd vol stress buikpijn en twijfelen aan jezelf.
Hij of zij moet zich ook af en toe aan jou aanpassen: eis dat dan ook en hou voet bij stuk.
Degene waar ik over praat is verder ontzettend lief voor me, doet alles om me gelukkig te maken maar ik moet echt oppassen dat ik mijn grenzen aangeef.
Ook ik ben benieuwd hoe dit gaat lopen in de toekomst, groeien we naar elkaar toe of gaat het toch mis?
Diverse mensen gaven me het simpele advies me niet het kaas van mijn brood te laten eten, bij mezelf te blijven en ieder te ruimte te nemen(!) om te leven zoals je dat wilt. Doen waar je je goed bij voelt als dát niet lukt kan je beter uit elkaar gaan.
Ellenlange discussies vermijden is ook een goeie. Dat hij 10x zo actief is als ik: prima als hij maar niet verwacht dat ik als een ja-knikker met dikke tegenzin achter hem aan kom wandelen.
Zo lees ik het: meer een gebruiksaanwijzing als je besluit die persoon toch echt niet te willen missen.
Het klinkt afgezaagd maar je kan een ander niet veranderen, jezelf wel.
Hier staat hoe je dat aan kunt pakken met de meeste kans op succes, tot nog toe werkt het goed bij mij en zegt mijn partner ook dat hij het prettig vind als ik gewoon NEE zeg of hem onderbreek als hij teveel praat (lees eisen stelt) en hem EERLIJK zeg hoe ik erover denk en niet van plan ben om daarin mee te gaan en geen zin heb om er nog over te praten.
Oeps.. typfout gemaakt in het mailadres van mijn reactie: hieronder volgt het juiste adres, sorry!!
Freya: jouw reactie heb ik 3x gelezen en elke keer denk ik: dát ga ik doen. Bedankt voor de eye-opener.
Geen enkele droom is bij mij uitgekomen.
Ik voel me er goed bij als zij dominant tegen me is, zou ook graag dit gedrag zien bij een vrouw die ik zelf leuk en aantrekkelijk vind, maar ben bang om bij haar tegen te vallen. Ik ben bang dat dit ooit zou veranderen. Bang om eerlijk uit te komen voor mijn verlangen. Ik zou er dus ook heel netjes uit willen zien, maar het lukt me niet of ik zie er mooi uit en kom haar niet tegen of ik kom haar tegen en ik zie er heel onaantrekkelijk uit. Of het is beperkt in tijd of afstand of geld. Ik ben lelijk vind ik.
Wat mij dus opvalt waarom wordt het wel van een vrouw geaccepteerd als ze onderdanig is maar als een man dit is of voelt, hij ineens raar of ziek of gek is. Zo voel ik het. Alsof die gevoelens er helemaal niet mogen zijn. Waarom mag ik mijn dominante wederhelft (bewust) niet vinden of ontmoeten in real-life of waarom moet het geld kosten? Waarom zijn er zoveel fakers? Hier heerst echt in Nederland echt een vloek op, dat kan niet anders. Ik wil geen kinderen, sterker nog ik vind mezelf helemaal geen vaderfiguur maar zodra ik een vrouw ontmoet lijkt het wel alsof alleen zij kinderen wil. Ik wil echt geen kinderen. En dat ze ook geen miskraam of zo krijgt. Dat zou ik echt vreselijk vinden. Het liefst had ik een vrouw die onvruchtbaar is die ik aantrekkelijk vind, zodat ze mij kan domineren en dat ze ook geen vriend heeft (ik wil die vriend niet kwetsen of klappen krijgen). En dat we dan samen ook echt leuke dingen doen in het leven. Ik doe al heel veel dingen alleen. Maar ik heb zelf het gevoel dat dit een onvervulde droom is die nooit uit gaat komen. Of dat onze wegen op een gegeven moment toch scheiden, omdat het beperkt is in tijd of afstand of geld. Alles om me heen sterft en gaat kapot lijkt wel. En ik blijf alleen. Leven is hard en dan ga je ook nog kapot of dood.
– Single
– Taken
X Waiting for something that never happens
Ik sluit me ook aan bij de commentaren. En Freya, ik vind het goed dat je zo doet van in het begin. We ( ik toch zeker) maken dikwijls de fout in het begin te veel toe te geven en ons aan te passen. Nadien is het moeilijk om nog te veranderen. Ik heb ook een partner die altijd zijn zin wil krijgen. Hij mag doen en zeggen wat hij wil. Wat hij zegt is altijd juist. Als ik eens iets voorstel zegt hij meestal dat hij het niet ziet zitten maar ik moet dit niet zeggen want dan is het een aantal dagen heel rustig bij ons. Op het werk is hij volgens zijn collega’s heel symphatiek en aangenaam en kan hij praten en onderhandelen maar thuis is hij altijd boos. Moet een mens dit echt toleren?
neen stap eruit zo vlug als je kunt
.DAT IS NIET LEEFBAAR-GEEN RESPECT-JE WORDT GEBRUIKT-NARCISME IS HIER NIET VER WEG-STOP DEZE
KLUCHT NU JE NOG KAN-KIES VOOR JEZELF -JE ZAL JE TERUG GELUKKIG EN OPGELUCHT VOELEN-DIT IS SLAVERNIJ-GA DAARUIT;PUNT
Ik vind ook dat dit artikel tips geeft hoe je moet omgaan met een dominant persoon en je je aan hem/haar moet aanpassen. Ik vind dat je dat niet moet doen!!! Je moet sterk zijn en deze persoon niet jou leven laten beheersen en je welbevinden. Is het heel erg dan zou ik uit de relatie stappen, want dan is het niet gezond voor je!!!
Wat een rare reacties bij een prima informatief stuk. Kennelijk voelen onzekere mensen zich al snel het slachtoffer van dominante mensen. Toch ligt dat niet aan dominante mensen maar aan de onzekere tegenpolen. Ik ben zelf dol op duidelijke directe types vanwege de eerlijkheid en het tempo en dat het niet snel saai is en vanwege de dadendrang en dat ze idd meestal niet lang boos blijven.
-29-07-18
Ik snap de bovenstaande kritieken op het stukje wel. Een discussie kan zeker wel oeverloos worden als je steeds maar weer blijft haken over de vorm waarin bepaalde dingen gezegd zijn. Inmiddels ruim 4 decennia getrouwd met een zeer dominante man en ik weet wel waar ik over praat. Inmiddels kan ik eer redelijk mee omgaan. Als ik iets niet wil of he persé in zijn tempo moet dan haak ik af en zeg NEE.
Ook niet als er emotionele druk wordt uitgevoerd. Nee is nee. En niet meer schuldig voelen.
Er zijn dingen die ik niet wil en niet kan Met het zelfde recht waarmee mijn partner zijn zin doordramt mag ik weigeren om zo beter voor mezelf te zorgen en vooral bij mezelf te blijven.
op den duur werd ik er ziek van dus er moest echt iets gebeuren.
We hebben wel systeem therapie en zeker nog een weg te gaan.