Soms vraag ik me wel eens af waarom singles vandaag zo nodig “happy” moeten zijn. Getrouwde mensen of mensen in een vaste relatie, zijn toch ook niet allemaal gelukkig! Was het maar waar. Maar zo is het dus niet, als ik mijn oren en ogen eens goed de kost geef. En iedereen weet toch dat een huwelijk of vaste relatie, vaak vergeleken wordt met een versterkte burcht. Zij die erin zitten, willen eruit en zij die erbuiten staan willen erin.
Met het begrip “tevreden single” daarentegen, heb ik minder moeite. Dat sluit immers beter aan bij de realiteit. Er zijn overigens altijd singles geweest en er zullen altijd singles zijn. En ze waren en zijn daarom niet per se ongelukkig. Vroeger werden ze vrijgezel, bon vivant of oude vrijster genoemd en wat meewarig bekeken. Vooral de vrouwen dan. Vandaag wordt deze snel groeiende groep mensen van jong tot oud, volhardend gelabeld als bofkonten. Omdat zij aan niemand verantwoording hoeven af te leggen en volop van het leven kunnen genieten. Ze zijn immers zo vrij als een vogeltje en hebben voldoende geld. Wat betekent dat ze veel op reis en uit eten kunnen gaan en in de betere winkels kunnen shoppen. In werkelijkheid beantwoordt lang niet elke single aan dit profiel.
Want stel nu dat we het hoofdstuk relaties in ons leven als een leerschool bekijken. Dan beseffen we meteen dat niet iedereen door dezelfde ervaring of dezelfde les heen moet tijdens de doortocht op aarde. De levensopdracht is immers een uitermate persoonlijke en dus unieke zaak. Sommige mensen moeten het warm gevoel van een behoorlijk tot goed lopende relatie leren kennen. Anderen dienen (vaak meermaals) de confrontatie aan te gaan met het pijnlijk karakter van een moeizame of vierkant draaiende band. En een eventuele daaropvolgende scheiding. Nog anderen planten zich gewoon voort zonder zich daar vragen bij te stellen. Weer andere mensen gaan gedwongen alleen door het leven zonder de veilige steun van een degelijke partner. Hoe hard ze ook naar die steun verlangen. Nog anderen blijven single omdat ze bang zijn voor het aangaan van een volwassen, intieme band. Of omdat de behoefte aan seks op regelmatige basis of de voortplantingsdrang, hier ontbreekt. Nog anderen zijn van mening dat niets opweegt tegen een leven in volle vrijheid. Een leven waarin het eigen ritme en de eigen impulsen spontaan en ongehinderd kunnen gevolgd worden. En ze blijven daartoe bewust alleen. En tevreden. Dat is het leven, dat is de realiteit.
Alles begon langzaam te verschuiven in de 19de eeuw toen de romantische liefde haar intrede deed. Als snel hadden handige lieden door dat deze romantische luchtbel verdomd veel geld in het laatje kon en nog steeds kan brengen. En deze opgeklopte fantasie wordt vandaag dankzij de multimedia, nog beter en duurder verkocht dan ooit voorheen. Intussen zijn we dusdanig gehersenspoeld dat we allemaal in die val trappen. Ja, de romantische liefde is de norm is geworden. En als je geen deel uitmaakt van een paar, val je als single vrij snel buiten het gangbaar maatschappelijk stramien. En dit terwijl er vandaag toch maar mooi 1 op 2 volwassenen single door het leven gaat. Wat ons bij de vraag brengt: wie kan er nu grondiger van het leven proeven dan een single?
Heel eerlijk? Ik ken genoeg tevreden singles die intussen toch maar blijven uitkijken naar de kers op de taart. Want zo bestempelen de meesten de verlangde warme band met een gelijkgestemde ziel. Het zijn singles die hun leven meestal goed op orde hebben. En dus wel degelijk in het bezit zijn van de taart waar ze, in afwachting van die ene, alvast volop van genieten. Maar mensen blijven mensen en verlangen dus naar wat ze niet hebben. En daarom zijn singles overal ter wereld en schaamteloos gepusht door de liefdesindustrie, geneigd om te blijven uitkijken naar de ware. Naar die zeldzame witte raaf. Naar die ene glanzende, sappige en heerlijke kers. Intussen weten we allemaal dat die kers niet zo makkelijk te vinden is. Kijk daartoe maar eens naar de niet aflatende stroom datingprogramma’s op de binnen- en buitenlandse TV- kanalen, die er slechts sporadisch in slagen om een duurzaam koppel te vormen.
En tot slot, de mening van Sybille Vanweehaeghe, master in de seksuologie, moraalfilosofe en systematische relatie- en gezinstherapeute. Ze maakte deel uit van het vroegere team relatie-experten dat de koppels matchte en ondersteunde in het VTM-programma “Blind Getrouwd”.
Sybille Vanweehaeghe in Dag Allemaal van 28 februari 2017: “Hm, de happy single, daar geloof ik niet in. Iedereen wil een levenspartner vinden, want de mens is niet gemaakt om alleen te zijn. Maar het wordt ons niet gemakkelijk gemaakt. Na de studies duik je direct het professionele leven in. Als je dan nog niemand gevonden hebt, wordt het al moeilijk. Want dan heb je de belangrijke experimenteerfase al overgeslagen. De vrienden worden dan al snel (té?) belangrijk. De vele reizen ook, net als alle sociale activiteiten waarmee alleenstaanden hun agenda volgestouwd hebben.”
