Vertoont je partner (collega, kind, vriend, ouder) meerdere van onderstaande eigenschappen? Grote kans dat je hier met een narcist(e) te maken hebt.
Gedrag van narcisten bij oppervlakkig of sporadisch contact
Komen sociaal aangepast over. Zijn vaker wel dan niet: vlot in de omgang, alert, gevat, geestig, charmant, verleidelijk, beschaafd, intelligent, intellectueel, goed gekleed, verzorgd, handig, creatief en nog zoveel meer. Handhaven zich bijgevolg met succes in het sociale leven en op de werkvloer. Ook en bij voorkeur op een behoorlijk of hoger niveau. Ze werken graag en zelfs hard, indien nodig.
Gedrag van narcisten bij dicht of dagelijks contact
- zijn enkel op zichzelf en de eigen behoeften gericht;
- zijn egocentrisch, diep vanbinnen negatief ingesteld en altijd arrogant;
- eisen en zuigen onvermoeibaar de aandacht en energie van anderen op;
- willen altijd hun zin krijgen en drukken die meestal ook door;
- blijven eeuwig op zoek naar aandacht, bevestiging, complimentjes en bewondering. Vaak zonder het te verdienen;
- hebben daarbij continu nood aan een publiek en dus aan mensen om zich heen;
- zijn daarom ook dol op drama, ruzies, misverstanden en lokken dit naar believen zelf uit;
- hechten veel belang aan hun imago en houden dit zorgvuldig in stand;
- hebben het uiteraard altijd bij het rechte eind want voelen zich superieur;
- geven de indruk dat anderen gek of dom zijn of op zijn minst volledig fout zitten;
- spelen daartoe graag spelletjes en veranderen steeds hun normen en waarden om hun slachtoffer emotioneel te ontwrichten;
- zijn nooit tevreden en dus uiterst moeilijk om mee te leven;
- eisen het beste van alles en iedereen en verwachten dat anderen continu aan hun behoeften voldoen;
- negeren systematisch de behoeften, wensen en voorkeuren van anderen;
- behandelen de partner en kinderen thuis anders dan in het openbaar;
- kunnen onverwacht, want zonder duidelijke oorzaak, totaal van humeur of persoonlijkheid veranderen;
- hebben daarom vaak meer dan één gezicht en persoonlijkheid:
- reageren vreemd, onvoorspelbaar, kinderachtig of opvallend heftig in bepaalde situaties.
- blazen de eigen prestaties op;
- minimaliseren, bekritiseren, ridiculiseren of negeren de prestaties van anderen;
- mishandelen of straffen de partner/kinderen/anderen door zich koud, teruggetrokken, onverschillig en niet beschikbaar op te stellen;
- doen intimi probleemloos pijn enkel en alleen voor de eigen emotionele bevrediging;
- hebben een gebrekkig geweten en geen of weinig schuldbesef;
- doen zich enkel positief/gevoelig/begrijpend/gul voor, indien ze er voordeel kunnen uit halen;
- profileren zichzelf nooit als dader, altijd als slachtoffer;
- nemen geen verantwoordelijkheid voor wat ze hebben aangericht;
- gebruiken, misbruiken, claimen en manipuleren anderen;
- streven naar macht en controle;
- hebben een onontwikkeld, eerder kinderlijk bewustzijn;
- kunnen niet of slechts gebrekkig communiceren;
- antwoorden niet ingeval van een ruzie of woordenwisseling die er echt toe doet en/of kijken de ander spottend of onverschillig aan;
- weigeren compromissen te sluiten;
- nemen veel, maar geven zelf enkel wat nodig is om voordeel uit de persoon of situatie te slepen;
- zijn amper geïnteresseerd in anderen, tenzij dit winst oplevert voor hen onder één of andere vorm;
- spuwen kritiek op alles en iedereen maar kunnen niet met kritiek overweg naar hun persoon toe.
Vergeet nooit dat je hier met een emotioneel onvolwassen en onevenwichtig iemand te maken hebt die anderen veel schade kan berokkenen. Mijden dus.
Meer info omtrent narcisme vind je hier:
Narcist als partner
www.narcismecoach.be
77 reacties
Het is niet gemakkelijk om van een narcist weg te stappen. Als je een narcistische collega hebt die je emotioneel zit te misbruiken en een spelletje met je zit te spelen is dit zwaar om te dragen. Ik heb het ook een aantal keer meegemaakt. Meteen ontmaskeren werkte gelukkig bij mij, maar niet iedere narcist reageert hetzelfde natuurlijk. Wat het ook is… narcisten zijn steeds op zoek naar slachtoffers. Want… als je ze hebt ontmaskerd, zitten ze meteen op een ander slachtoffer. Het moet een rámp zijn om met zo iemand gehuwd te zijn. Narcisten weten maar ál te goed dat hetgeen ze doen niet door de beugel kan. Ze bestuderen inderdaad graag hun omgeving en manipuleren graag. Ik kan me héél goed inbeelden dat narcistische partners ontrouw zijn om op die manier hun eigen partner te destabiliseren. Als ze dan ook nog eens de eigen partner een minderwaardigheidsgevoel opzadelen… Als de situatie voor slachtoffers ‘hulpeloos’ lijkt, zou ik precies toch maar naar zo’n officiële hulppunten gaan (ik weet niet hoe het precies noemt). Daar kan je altijd je verhaal kwijt bij ervaren mensen en kan men raad geven hoe je jouw eigen leven en toekomst terug mooi kan organiseren. ’t Is in elk geval al positief dat je als slachtoffer zelf de problemen en rare dingen hebt opgemerkt. ’t Is de eerste stap die je zet naar een beter leven. Financieel is er altijd een mouw aan te passen.
Het is lekker makkelijk om een ander een stempel op te plakken! Mijn partner heeft zelf openlijk narcisme en dat is niet gemakkelijk… Maar ik ben er achter gekomen dat ikzelf een sensitieve narcistiche trekken heb. We hebben al relatietherapie, en ik ga schematherapie volgen. We hebben een kindje, dus scheiden is geen optie! Ik hoop dat mijn partner door EFT relatietherapie zijn kwetsbare kant leert accepteren! En ik kan leren omgaan met kritiek en negatieve dingen. Dan is er hoop. Probeer te zien dat narcisten ook gewoon mensen zijn! En wat narcisten doen is oordelen over een ander…. verlaag je niet tot ons niveau!
Ik heb slechts op afstand contact gehad met een -vermoedelijk- narcist. Dat was via geregeld mailen op FB, gedurende een klein jaar. Type “Italian charmer”, met een artistiek beroep in het openbare. Hij schermde de “personal vibe” in het contact al in een vroeg stadium snel af, maar “manipuleerde” mij daarbij meteen, zodat ik toch ook wel bleef. Omdat hij zich toen eigenlijk tegensprak met hetgeen hij eerder schreef, begon ik mij toch voor het eerst achter de oren te krabben. Hij schreef of vroeg vervolgens nooit iets persoonlijks over mijzelf. Al die maanden ging het contact alleen maar over …. zijn beroepsleven (en dan ook nog heel in het algemeen). Hij schreef mij ook nooit uit eigen initiatief. Ik kreeg daardoor steeds maar weer het gevoel dat ik alleen maar zijn zucht naar aandacht aan het voeden was en ook alsof er energie uit mij getrokken werd. Ik kreeg daardoor ook het gevoel dat ik “niet bestond” en werd ook steeds weer op mijzelf teruggeworpen. Over de door mij geconstateerde combinatie van factoren ben ik eigenlijk al redelijk snel op internet gaan zoeken en kwam uit bij narcisme, maar desondanks blijf je door het contact via enkel FB en dus op afstand, toch ook wel wat twijfelen. Als ik ook maar iets met een persoonlijk tintje inbracht, kon ik duidelijk merken dat hij een terugtrekkende beweging maakte en me ook negeerde. Ook vraag je je vaak af; “Ligt het niet aan mij” of “Misschien doe ik wel iets verkeerd”? Ondanks dat ik redelijk snel een vermoeden had, kom je er toch ook lastig van los. Blijkbaar voorziet het toch ook in een behoefte in jezelf. Het leidde bij mij echter ook tot een proces van veel zelfinzicht, waardoor ik persoonlijk gegroeid ben. Het was zeker geen gemakkelijke ervaring en het heeft mij ook veel energie en ook tranen gekost, maar uiteindelijk heeft het mijzelf iets gebracht.
pfff ik denk dat ik in zo’n relatie zit. door mijn eigen minderwaardigheidscomplex en mijn nog niet assertief genoeg zijn heb ik in het begin veel op mijn partner geleund en heeft hij mij ook daadwerkelijk gesteund. we hebben samen een kind. wanneer is het lichtje bij mij aangegaan. ik denk toch al langer maar ik wilde het niet zien vanwege de support die ik in het begin zo vaak kreeg. maar ik ben al door een scheiding gegaan dus ik was al bezig met opkomen voor mijzelf. en dat werd in het begin ondersteund. als ik nu echter dingen van hem verwacht of reken op zijn inlevingsvermogen merk ik dat ik daarop wordt afgerekend. anderzijds moet er volledig acceptatie zijn voor hem en hoe hij is. het gevoel is nu voor mij het meten met twee maten … accepteer hem voor wie hij is maar verwacht niet geaccepteerd te worden om wie jij bent want dan volgen de dreigementen van de relatie verbreken of krijgen we eerst kinderlijke ruzies kinderlijk in de zin van onzinnige uitlatingen, eerdere conflicten worden erbij gehaald en vooral mij wordt verweten dat ik degene ben die niet communiceren kan en kinderlijk gedrag vertoon. iets wat hij niet langer kan tolereren. over sommige dingen die hij mij verwijt ben ik na gaan denken en daar waarvan ik hem gelijk kan geven probeer ik ook verandering in aan te brengen. maar dat is niet afdoende in ieder geval niet genoeg om ook naar zijn aandeel in het geheel te kijken. het blijft altijd accepteer me voor wie ik ben dat is liefde, maar helaas kan/mag ik dat niet verwachten. wat ik moeilijk vind is echt het charmante gedeelte, want als die er zijn dan voelt het allemaal zo goed. maar als ik kijk naar al de beloftes die wel gemaakt worden maar niet nagekomen zijn dan voel ik toch dat er iets niet klopt. zo kan hij geen begrip opbrengen voor mijn verlies en rouwproces maar daartegenover moet dat er wel zijn voor zijn rouwproces. dat is maar een voorbeeld. of als ik ziek ben dan ga maar naar bed maar verwacht niet meer dan je maaltijd en hooguit een kopje thee of koffie maar als hij ziek is moet je haast rekening houden met stervensbegeleiding. en zo kan ik legio voorbeelden aandragen. als ik vraag om financiële onafhankelijkheid komen er nieuwe beloftes maar het blijft zo vaak bij beloftes en redenen of verwijten waarom de dingen (beloftes) toch niet uit kunnen komen.
dito geld het begrip naar de kinderen toe en toch ik ben al een keer gescheiden, mijn kind uit dat huwelijk heeft al een deuk opgelopen door mijn ex, en ik ben bang dat het met ons kind niet veel beter zal gaan, bij eerder ruzies kon hij rustig van zijn kind wegblijven zonder ook maar eens naar het welzijn van zijn kind te vragen.
ik ben al aan het lezen gegaan over narcisme of narcistische trekken en een van de dingen was … ga niet mee in de discussie die hij uitlokt. ik heb het zo even weer ervaren, het toch willen proberen tegen beter weten in en de woorden die hij gebruikt… hij pakt je zo op wat je in eerdere discussies gezegd heb maar geeft het zo’n draai dat het uiteindelijk dus aan jezelf ligt.
pff dank jullie wel dat ik even mijn ei kwijt mocht… het word me toch teveel.
Leven met een narcist weet ik alles van, ik heb het 33 jaar uitgehouden.
Ongelofelijk als ik hieraan terug denk, hij heeft werkelijk alle kenmerken.
Maar nu 33 jaar later heb ik voor mij zelf gekozen, nou de wereld was helemaal voor hem ingestort. Hij hield zo van mij, bullshit.
Na 4 weken was ik al ingeruild voor een ander, hij was bij diverse relatie sites ingeschreven.
Was 17 jaar toen ik hem ontmoette en nu 50 jaar.
Ik zou zeggen vertrekken bij een narcist is het beste wat je kan doen, dat is pas gezond voor jezelf en je kinderen.
Ik heb 2 kinderen eentje is het huis uit en de andere verafschuwd zijn vader en heeft mij gesmeekt geen kans meer geven! heb ik nu eindelijk ook niet gedaan!
Hij is 19 jaar en is helemaal opgelucht dat zij binnenkort van hem af zijn, erg toch….dat gun je geen enkel kind. Vraagt ook nooit naar hem hoe het gaat, geen ouderavond meegemaakt en heeft ook geen behoefte om bij de diplomering te zijn. Ik ben eigenlijk te laat met vertrekken, dus als het kan WEG WEZEN. klinkt hard maar het is gezonder voor jezelf
Na een 8 jarige relatie ben ik afgelopen zomer achter gekomen dat er een narcistische persoonlijkheidsstoornis bestaat en dat ik in zo een relatie zat. Ik heb een moeizaam relatie gehad waarvan ik niet snapte waarom hij zo deed. Hij was zo lief en behulpzaam. Ik kreeg soms geen adem door zijn aandacht, soms zelfs erg benauwd. We waren heel vaak samen, buiten dat bleef hij ook nog heel de dag bellen sms en. Maar opeens kon hij doordraaien zomaar uit het niets, hij had altijd wel een reden. Dat maakte mij in de war en ik begreep er niets van! Ik werd down, ongelukkig en zag het niet meer zitten. Ik werd en keek ongelukkig. Ik had nergens zin meer in. Hij beschuldigde mij, beledigde mij. Ik was niet gelukkig meer, maar ik hield wel van hem vreemd genoeg. Ik heb meerdere malen geprobeerd om bij hem weg te gaan, maar hij deed er alles voor om het weer goed te maken en dat de relatie bleef doorgaan. En dat lukte hem ook. Want hij kan zo mooi praten en overtuigen. Want ik dacht dat hij echt van mij hield. Aandacht kreeg ik volop. Lieve berichtjes telefoontjes heel de dag door. Je zou denken hij heeft geen tijd en geen behoefte om vreemd te gaan want hij stortte al zijn tijd en energie in mij, Je zou het niet eens verwachten! Hij had mijn naam zelfs op zijn arm laten tatoeeren als bewijs dat hij zoveeel mij mij hield en nooit een ander in zijn leven zou willen hebben. Want volgens hem was hij monogaam. nou mooi niet !
Ik heb in deze relatie 100 karakters in 1 persoon meegemaakt. Schelden, beledigen beschuldigen en bedriegen, bedreigen en alles verdraaien. Wat hij had gedaan had volgens hem ik het gedaan. Hij is een master in het liegen, je merkt er niets van ! sinds afgelopen maart ben ik achter zijn ware gezicht gekomen. Ik heb hem betrapt met een sms bericht van een dame, hij ontkende het. Ik ben het gaan uitzoeken en ja meneer had een andere relatie erbij, ik had er niets maar ook niets van gemerkt! ik voelde me zo gebruikt en zo stom dat ik het niet had gemerkt. Maar dat is de kunst van een Narcist ze zijn heel goed met toneel spelen. Je merkt er nauwelijks van.
Ik was in schok heel veel verdriet en pijn had ik. ik heb echt een hele zware zomer achter de rug. Mijn wereld stortte in al mij jaren was zo weggegooid. ik kon het niet geloven!
Ik heb er een punt achter gezet, maar daarna begon het feest. Hij wilde mij terug en zijn leugens waren weer o zo goed, maar ik kon het niet accepteren. Hij was niet de man die ik 8 jaar kon, mijn vertouwen waren weg, hij had alles gelogen maar ook alles! hij heeft mij 8 jaar lang bedrogen met duizenden dames aldus zijn nicht dat mij verteld heeft. Meneer kon niet accepteren dat ik weg ging bij hem en begon mij te stalken, chanteren. Hij liet mij niet met rust ook niet op mijn werk, hij kreeg winkel verbod. Ik heb mijn telefoon nummer veranderd en mijn fb stopgezet zodat hij geen contact kon opnemen met mij. Hij sliep voor mijn deur en ging nog door met zijn leugens dat hij nauwelijks contact met haar had. Terwijl ik via via hoorde dat ze elke dag samen waren. Ik werd er hopeloos van ik had al pijn en nu kwamen er heel veel vraagtekens waarom hij zo deed. Want een normaal mens doet dat niet.
Hij stalkte mij op straat, ik kwam niet meer van hem af ik was woedend en zocht hulp bij zijn ouders. Ik ben naar zijn famillie toegestapt en verteld waar hij mee bezig was en dat hij mij met rust moest laten, maar hij verdraaide nog alles ook! Ik was diegene die hem stalkte en hem niet met rust liet. Ik was jaloers op zijn relatie daarom deed ik zo vertelde hij! Zijn ouders weten ook eigenlijk geen raad meer met hem. Daarna wilde het goed praten en weer goedmaken en toen mijn antw nee bleef werd hij agressief op straat, ging trekken aan mijn arm en met dwang in zijn auto stoppen en begon mij te slaan. Gelukkig liep een vriend van mij langs die dat zag, hij heeft hem een harde knal gegeven in zijn gezicht. Politie kwam ter plekke en hij beweerde dat wij nog een relatie hadden en dat hij nog o zo veel van mij hield en dat het ff niet zo lekker was tussen ons. Ik vertelde de politie dat dat niet zo was en dat hij mij niet met rust liet. Hij is mee genomen naar de politie buro.
Na dat gebeuren ben ik depressief geraakt en ben sinds september ziek thuis en in behandeling bij een psycholoog.
Nu ik over een Narcist gelezen heb komen al die puzzel stukjes bij elkaar. Alles wat ik over een narcist lees vind ik terug in hem. Ik weet dat hij ziek is en dat narcisten nooit genezen. Ze blijven zo je kan niets aan ze veranderen. Hij heeft zijn nieuwe vriendin ook bedrogen eigenlijk, want ik wist niets van haar en zij weet nu nog niets van mij en wat er gebeurt is.
Hij wilde haar niet omdat zijn vriendin een kind heeft van haar vorige relatie, maar is nu toch verloofd met haar. Hij is nu bezig om mij jaloers te maken. Hij heeft zelfs een hondje gekocht die wij samen zouden nemen als wij samen zouden wonen.
Ik ben wel blij dat het over is, ik probeer weer overeind te komen maar ik voel helaas wel heel erg veel leegte en eenzaam. Mijn angst is dat hij inderdaad heel gelukkig gaat worden terwijl hij het niet eens verdient nadat hij zoveel mensen pijn heeft gedaan en zoveel oneerlijkheid. Ik mis stiekem wel de mooie momenten samen nu ik in een leeg gat ben gevallen opeens na een 8 jarige relatie. Het is eigenlijk een soort rauw proces wat ik meemaak. Het is een ex die nooit meer in mijn leven terug kan en mag komen. Ik ben het aan het verwerken met hulp van mijn psycholoog.
Ooit komt alles goed !
Ik heb gelukkig geen partner met Narcistische persoonlijkheid maar een schoonmoeder die aan vrijwel alle kenmerken voldoet. Mij onderbreken als ik een verhaal vertel puur om een mening te geven over een kleinigheidje die er niet toe doet. Dan wil ze de discussie met mij aan gaan net zo lang tot ik ja zeg. Moe wordt je ervan. En het is nooit goed. Haar dochter was altijd beter dan ik, mijn diploma’s (die ze nooit gezien heeft) zijn niets waard, mijn ouders zijn stom dat ze vroeger nooit een keizersnee voor mij hadden gedaan, dan had ik die handicap niet gehad, ik zou doof zijn volgens haar enz. enz. Kantoorwerk zou ik niet kunnen want het enige zou schoonmaakwerk zijn. Als ik hobby’s had idem dito. Als ik maar mijn mening zou geven over wat ik lekker vind of niet, of iemand ergens op lijkt, of een programma op TV leuk is of dat mensen wel of niet aardig vind, maakt niet uit…zij blijft net zo lang haar mening aan mij opdrukken tot ik haar gelijk geef. En dan met stemverheffing en druk gebaren en mij boos en dreigend aankijken. Geef ik haar geen gelijk dan kom ik op negeer. Haar jongste dochter ook, als wij problemen hadden met onze pc of hond en ik besloot niet haar maar iemand anders dan zij om hulp te vragen kreeg ik de negeerperiode en conflicten daar. Ik ben ook altijd onderwerp van gesprek geweest bij hun als ik mijn omgeving hoor. Dan is mijn schoonmoeder weer iets kwijt en krijg ik de schuld. als er bij mij thuis iets kapot is precies hetzelfde of als mijn man en wat zuiniger aan gaan doen gaat ze haar zoon uithoren en wil ze alles weten om mij tenslotte weer te kunnen gebruiken als onderwerp en een schuldige.
Komen haar kinderen niet thuis dan dreigt ze dat ze ziek is en allerlei medicijnen in gaat nemen en als ze dood is is het de schuld van haar kinderen. Ze wilde altijd dure cadeau’s voor haar trouwdag, er geen rekening mee houdende dat haar man ook getrouwd was die dag. Een vaatwasser of vakanties e.d. Nooit interesse in een ander maar altijd gaat het over haar hoe ziek ze wel niet is of hoe slecht ze zich door anderen behandeld voelt, dat ze maar een vaatwasser van 300 euro kreeg in plaats van 600 euro bijvoorbeeld. Moe wordt je hiervan. Het doet mijn man zeer als ik zeg er niet meer te willen komen al begrijpt hij mij wel. Hij wil het graag opgelost zien maar omdat het zijn moeder is kijkt hij er met andere ogen tegenaan en ziet hij de ernst niet zo, al neemt hij het wel voor me op. Het is een hopeloze zaak. Zelfs nu haar man in het verpleeghuis ligt zal ze het nog niet laten om hem te laten weten dat hij dom en zwak en ziek en gek is en doet. Begrijpen wil ze hem ook niet…maar o zo lief tegen de andere mensen die er wonen, gewoon voor het contact met hun familie. Deze mensen mijden en negeren is inderdaad de beste methode, die ga ik vanaf nu ook toepassen, merk dat ik erg aan het hyperventileren ben in haar buurt en die van haar dochters.
Het gaat inderdaad wel goedkomen, als ze op een hutje op de hei gaan wonen…ver weg bij de rest.
Hallo Sevda,
Ik wil je als steun laten weten dat mijn verhaal bijna helemaal overeen komt, zelfs het aantal jaren en met die van mij. Ook herken ik de gevoelens die je hebt. Ben nu ook in behandeling bij de psycholoog. Ook ik zit ziek thuis! En hun…..hun komen er mooi mee weg!! Maar ik heb in mijn hoofd, eens zal het goed met me gaan (nog beter en sterker dan daarvoor) en dan lach ik, want hun blijven hun hele leven ronddolen!! Helaas kunnen we niks aan hun volgende slachtoffer doen maar wel aan onszelf. Ik wens je heel veel sterkte en weet dat je niet alleen staat.!
Ik ben er onlangs achter gekomen dat mijn partner een narcist is. Meteen ben ik overal informatie over narcisme gaan zoeken, ik heb ook binnenkort een afspraak met een psycholoog. Ik praatte er onlangs over met hem, hij ontkende maar ik denk wel dat hij goed beseft dat hij een narcist is, maar de moed niet heeft of wel angst heeft om er wat aan te doen. Of mijn relatie gaat stand houden weet ik niet, nu zoek ik eerst uit of een verdere leven met hem mogelijk is. Anderzijds ben ik vastbesloten om ook niet over me heen te laten lopen. Ik zie hem nog altijd graag, maar… hij is heel vermoeiend. Vooral omdat hij veeleisend is, graag zijn eigen ding doet en soms is me dat echt teveel.
Weinig mensen waarmee ik hierover kan praten, voor de omgeving is mijn partner een heel goede man. Helaas weten weinigen wat er achter de schermen zich afspeelt…en als ik er dan eens met iemand over praat stuit ik vaak op ongeloof. Narcisme zou meer bespreekbaar moeten worden. We lezen er wel veel over, maar waar kan je terecht? Narcisten zijn ook mensen, ik vind niet dat we hen moeten veroordelen, uiteraard moeten zij ook beseffen dat met hun samen leven niet altijd makkelijk is. Op Youtube vind je heel wat informatie over narcisme en bij Bol.com zijn goede boeken. Indien narcisten dit lezen… probeer de moed te vinden om hulp te zoeken.
Narretje
Bedankt voor je steun!
Hoelang ben jij al ziek thuis ? Want naar mijn gevoel duurt het bij mij te lang dat ik nog thuis zit ! Ik wil graag weer werken maar ik voel me niet goed. Ik wil mezelf weer zijn alles achterlaten en verder gaan. Maar mijn gedachtes laten dat niet toe. Morgen ga ik vragen om een ander psycholoog omdat ik helaas niet veel aan haar adviezen heb. Volgens mijn psycholoog was het goed voor me als ik contact op zou nemen met hem, zijn ouders en zijn vriendin! Zo zou ik mijn woede verwerken volgens haar !
Nou volgens mij zijn er vele andere manieren om mijn woede weg te krijgen maar in ieder geval contact opnemen met mijn stalker kan niet eens de laatste optie zijn vind ik !
Narretje
Mijn verhaal heeft jou hoop ik ook steun gegeven, zo zie je dat jij ook niet alleen bent en dat je jezelf kon terug vinden in mijn verhaal en helaas is dit gebeurt net een nachtmerrie eigenlijk .
Wens jou ook veel sterkte !
Na de zoveelste woede-uitbarsting van mijn vriendin (slaande deuren, gooien van tastbare dure artikelen) en het constant manipulatief dreigen de relatie te verbreken ben ik even het internet gaan doorzoeken. Ik sta perplex en leef dus al 8 jaar samen met een narcistische vrouw. Controle op aankopen, mijn GSM onderzoeken op berichtjes van andere vrouwen (onschuldig). Het niet mogen uitnodigen van vrienden. Verwarring creeeren en mijn goede relatie met mijn broer en ouders op het spel zetten. Geen geld uitgeven en mij alles doen betalen. Jaren slaagt ze er al in. HELP!
ik heb een relatie gehad van 16 jaar. Ik was onzeker en kwam uit een onzekere situatie, toen ik mijn ex leerde kennen leek hij een stabiele vriendelijke man. Na 5 kwam ons eerste kind, ik ben toen gestopt met werken, dat wilde hij ook graag. Nu zie ik in dat dat het begin was van mijn afhankelijkheid van hem, langzaam zorgde hij ervoor dat ik mijn vrienden kwijtraakte, bijna geen contact met mijn familie had. Ik had toen niets door. Ik baalde alleen dat ik me niet verder kon ontwikkelen, dat mocht wel maar als ik er maar tegelijkertijd voor de kinderen was. We hadden toen twee kinderen. Oppas mocht, maar mocht geen geld kosten. Zijn moeder wilde niet oppassen en mijn moeder kon niet oppassen. Dus zelf ontwikkeling kon niet. Hij communiceerde niet, luisterde niet als ik mijn onvrede meldde. Ik kon schreeuwen, met deuren smijten of rustig blijven, maar niets hielp. Ik moest maar psychische hulp zoeken want het lag aan mij, ik geloofde hem. Maar op de 6e verjaardag van mijn jongste zoon heb ik toch de stap genomen en heb ik hem verteld dat ik er nu echt klaar mee was. Dit kwam omdat mijn zoon niet enthousiast met een ballon mocht spelen op zijn verjaardag. Dit vond ik zo sneu voor hem. We hadden een vakantie nog gepland en daar zijn we nog met het gezin heen geweest voordat we de kinderen vertelden dat we gingen scheiden. Ik vond het eng want ik had geen werk en ook 10 jaar niet gewerkt en ik had ondertussen ook geen band meer met mijn familie, ik stond er helemaal alleen voor. Toch heb ik het gedaan en het voelde alsof er een halsband afging. We hebben voor coouderschap gekozen. Toen ik bij hem wegging heb ik vrienden leren kennen met wie ik veel heb kunnen praten. De ene vriend was een psycholoog en hij constateerde aan de hand van mijn verhalen dat mijn ex waarschijnlijk een asperger was met narcitische trekken. Ik heb daar toen over gelezen vooral het asperger gedeelte en het narcisme niet veel aandacht aan gegeven. Mijn oudste zoon heeft het erg moeilijk gehad met de scheiding en heeft mij altijd de schuld van alles gegeven. Twee jaar geleden is hij, tot mijn verdriet, volledig bij mij ex gaan wonen. Zijn gedrag als hij bij ons kwam was steeds vervelender, hij heeft geen enkel respect voor mij. Ik heb hem losgelaten voor zijn bestwil dacht ik, maar hij is door mijn ex nu zo beïnvloed en ik hoor ook mijn ex praten als ik hem hoor praten, ik voel de halsband ook weer omgaan.Eerst dacht ik dat het de pubertijd was, hij is nu 15, en het gaat wel over. Maar het wordt hoe langer hoe erger. Ik doe nu een studie tot doktersassistente en ik loop stage bij een huisarts. Daar hoorde ik een keer praten over narcisme en ik vrees dat mijn oudste zoon een narcist is. Ik begreep hem ook niet, hij doet er alles voor als hij bij me is om me verdriet te doen, hij pakt mijn jeugd erbij, tenminste de negatieve dingen die hij daar ooit van gehoord heeft. Hij kraakt zijn jongste broertje van 4 af (van mijn huidige relatie) waar het kindje bij zit, hij kraakt zijn broer (12) ook af. Ik vermoed dus narcisme, maar hoe krijg ik zekerheid, hij vind dat ik gek ben, want ik loop bij een psycholoog. Zijn vader vind niks mis met hem. Wat moet ik doen. Ik zou graag met mensen praten die ook een kind in deze situatie hebben. Want ik kan toch niet de band met mijn zoon breken? Het is en blijft mijn kind.
Kenmerkend is hier dat van de reacties die ik hier lees, er geen enkele van een narcist is.
@ Mark Wat wel dan ?
DE ONTMOETING
Ik ontmoette haar op een forum op Internet, ze was als au-pair in Nederland, ze kwam uit Nigeria en woonde vlakbij de hoofdstad Abuja. Ik wenste haar een goed verblijf en veel plezier in Nederland. Ik hoorde een paar weken niets van haar tot ze plotseling mij een berichtje stuurde, ik antwoordde netjes en vroeg hoe het ging, na wat e-mails heen en weer gaf ze mij een telefoonnummer. Ik belde haar op en merkte dat ze het moeilijk had, ten minste dat dacht ik toen.
Ik maakte een afspraak om haar te bezoeken. Het was een erg prettig bezoek, ik had nog nooit zo’n vrouw ontmoet, ze was heel erg lief en zorgzaam, ze vertelde mij dat ze het erg moeilijk had in Nederland en dat ze speciaal in Nederland was gekomen om geld te verdienen voor haar familie. Ik maakte weer een afspraak en beloofde haar te helpen daarna kreeg ik allemaal lieve mailtjes van haar, ze was zelfs al Nederlands aan het studeren.
ROMANTIEK IN ITALIE
Niet lang daarna ging ik op vakantie naar Italië. Toen ik in Italië was kreeg ik plotseling een alarmerend telefoontje van haar, ze hadden haar willen verkrachten en was daarna het huis uitgezet op de trein naar Schiphol. Ik gaf haar aan dat ze haar ticket kon omboeken om naar mij te komen in Italië. Gelukkig lukte het om Nigeria om te boeken naar Italië. Daarna had ik een fantastische week met haar en nam haar daarna mee naar huis in Nederland, ze was mij eeuwig dankbaar, ik was haar reddende engel. Overigens was zij erg goed tijdens het nachtelijk samen zijn, terwijl zij beweerde maar een paar vriendje te hebben gehad omdat zij altijd bezig was om voor haar ouders en familie te zorgen.
TOEKOMSTPLANNEN
Om een lang verhaal kort te maken, zij was smoorverliefd op mij geworden en omdat het een prachtige vrouw was kon ik haar niet weerstaan. In Nederland maakten wij afspraken voor de toekomst, zij wilde graag bij mij komen en een gezin stichten want ik was haar reddende engel en zo’n man had zij nog nooit ontmoet, ze kwam alleen maar voor mij naar Nederland.
De maanden daarna Skypten wij veel, ik leerde haar inburgeren via Skype, betaalde haar laptop, haar huur en eten en soms wat geld voor haar ouders. Ik bezocht haar in Nigeria met de kerst en zag heel haar familie en al haar vrienden, iedereen vond haar fantastisch en wenste mij veel succes met haar en de tijd in Nigeria was ook fantastisch, ondanks dat haar familie helemaal niets had. Ik heb nog nooit zo veel armoede gezien als toen in Nigeria. Ze vond mij zelfs zo’n fantastische man dat zij mijn naam op haar bovenarm liet tatoeëren, want ze zou altijd bij mij blijven.
Terug in Nederland regelde ik haar komst naar Nederland, ze had een verblijfsvergunning en mocht de komende 5 jaar bij mij blijven.
DE OMSLAG
Toen zij die verblijfsvergunning kreeg begonnen er steeds meer problemen te komen, het ging van kwaad tot erger, ik moest het interieur van mijn huis veranderen, mocht mijn ouders niet meer uitnodigen, ze hield zich niet meer aan afspraken, bleef soms zo maar een avond of middag weg, ging vervelende discussies met mij aan en met mijn vrienden en deed waar zij zelf zin in had en vond zichzelf plotseling erg goed en fantastisch. Van de sympathieke lieve vrouw welke ik een jaar eerder had ontmoet bleef steeds minder over. Na een cumulatie van problemen gaf ik aan dat zij maar een rustpauze moest nemen in Nigeria. Ze ging voor een maand terug om onze relatie te overdenken, ik kreeg daarna weer allemaal lieve mailtjes van haar dat ze de beste vrouw ooit voor mij zou zijn, ondertussen wist zij mij wel, als vaker, geld te vragen voor haar verblijf en een korte vakantie aan de kust. Want ze zou de komende jaren toch bij mij blijven want ik was weer de liefste man.
Bij terugkomst verviel zij weer in haar oude gedrag, waarna ik haar meenam op vakantie naar Italië, maar ook daar bleef zij weer het bazige type te spelen, het was niet zo als de eerste vakantie met haar, het was verschrikkelijk. Maar omdat ik nog van haar hield gaf ik haar alweer het voordeel van de twijfel. Thuis deed zij inmiddels weinig meer, lag de halve dag op bed, studeerde geen Nederlands meer en had meer contact met Nigeria dan met mij. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik aangaf dat als zij zich niet aan de gemaakte afspraken zou houden ik de relatie zou beëindigen, wat zou inhouden dat zij terug naar Nigeria zou moeten gaan. Zij lachte mij uit in mijn gezicht en gaf aan dat ik dat toch niet durfde omdat ik te veel van haar hield. Daarop heb ik een brief gestuurd naar Immigratie en Naturalisatie Dienst om aan te geven dat ik de relatie zou beëindigen.
HET DIEPTEPUNT
Toen ik de brief had verzonden heb ik dit haar ook meegedeeld, zij vroeg mij om het in te trekken wat ik weigerde, ik had haar genoeg gefinancieerd, erg veel schoenen, koffers vol met kleding gegeven en leuke tripjes laten maken, want zij had geen cent. Ik vroeg mij ook steeds af “waarom doe je dit ?”, want ik had al eerder aangegeven dat als zij zich niet aan de afspraken zou houden zij terug zou gaan naar de armoede in Nigeria, waarop zij steeds antwoordde: “stuur mij maar terug, doe het dan !!”.
Het was op een zaterdag ik zal het nooit vergeten, ik had haar een week gegeven om haar spullen te pakken en afscheid te nemen van haar vrienden hier, toen plotseling de politie gewapend binnenviel nadat ik de deur had geopend. Ik werd opgepakt en zij werd ook meegenomen, nadat zij was verhoord, mocht ik 6 uur in de cel zitten. Zij had de politie wijs gemaakt dat ik haar met de dood had bedreigd en zij was zo overtuigend dat ik 6 uur vast zat, met vingerafdrukken en de hele mikmak. Na 6 uur werd ik vrij gelaten en de zaak was geseponeerd, de Nigeriaanse schone had de politie ook nog verteld dat ze zwanger was van mij en zij was preventief ondergebracht in een Blijf van mijn lijf huis. Voor dit laatste was ik de politie erg dankbaar, ik denk niet dat zij zonder morren met mij was meegegaan naar Schiphol om definitief terug naar Nigeria te gaan. Het heeft even geduurd, maar intussen is zij weer terug in Nigeria en heb ik thuis foto’s gevonden van een echo, ze is inderdaad zwanger, maar of het mijn kind is ? Ze bleef vaak lang weg en hield zich standaard niet meer aan de afspraken. Zelfs naar de dokter voor haar zwangerschap nam zij mijn niet mee.
Daarna ging ik wat googlen op haar gedrag en met een paar trefwoorden kwam ik direct op narcisme terecht. Ze had overigens niet alleen mij belogen, maar ook haar ouders, haar familie en haar vrienden, die allemaal geschokt waren en niet geloofden dat zij dit in zich had.
Ik ben er eigenlijk goed vanaf gekomen, zij is nog geen 8 maanden bij mij geweest, wat zij nu verder doet weet ik niet en het interesseert mij ook niet meer. Nederland kan zij voorlopig niet meer in, de politie heeft haar op het vliegtuig gezet naar Nigeria en ze heeft een strafblad in Nederland wegens het doen van een valse aangifte. Het is vooral de pijn die je hebt als het over is, geld kan je altijd weer opnieuw verdienen, maar je liefde bij deze partner, kan je nooit meer terug verdienen.
Ook narcisme kent geen grenzen……
Sevda,
Narretje,
Jens,
Ik maakte hetzelfde mee van jullie. Zo treffend en herkenbaar, jullie verhaal.
Nog steeds is het bij mij diep vanbinnen een gevecht tss mijn verstand en mijn gevoelig hartje.
Ik kan niet boos zijn op haar (ondanks de wrede vernederingen, woede uitbarstingen, stilte behandelingen …). Steeds kreeg ik van alles de schuld. Haar fouten projecteerde ze steeds op mij.
Heb alles, maar dan ook alles voor haar gedaan, waaronder ook financiele schulden afbetaald. En dan kreeg ik nog op mn donder dat ik niks voor haar deed, en haar niet genoeg steunde.
Is echt om gek van te worden.
Ik zit nog met zoveel onbeantwoorde vragen. Een eerlijk antwoord zal ik nooit moeten verwachten. Helaas.
Heb het emotioneel moeilijk om verder te gaan. Ben in behandeling bij een psychologe en in Nederland bij een therapeute, die zelf ervaring heeft met een narcistische partner.
Die professionele steun doet me goed, aangezien de meeste mensen in mijn omgeving niet op de hoogte zijn van dit probleem, en zeker niet beseffen welke schade dit heeft aangebracht bij ons.
Sterkte allemaal,
Piet
Hallo Allemaal ,
Al de verhalen die ik hier lees komen mij zo bekend voor , spijtig genoeg
Maar het laatste zinnetje van Pietje blijft mij bij
” en zeker niet beseffen welke schade dit heeft aangebracht bij ons ”
mag ik vragen welke schade jullie hebben door het samen leven met een narcist ?
Ik herken mezelf als de narcist!
SInds deze week weet ik dat ik een dochter heb die narcist is. En niet alleen zei maar ook haar vader., Nu achteraf ben ik zo dankbaar dat ik mijn oudste dochter toen ze oud genoeg was gezegd heb op kamers te gaan zodat haar zus de ruimte kon krijgen om zicht te ontwikkelen. Toen mijn kinderen groot waren (mijn man ben ik al jaren weg) dacht ik dat ik aan een eigen leven kon gaan beginnen. Totdat ik oma werd en toen had mijn dochter weer alle middelen in handen om me te kwetsen. En nu na al die jaren ben ik aan het eind van mijn latijn en heb hulp gezocht. Daar kan ik binnenkort heen. Ik voel me wel enorm opgelucht nu ik weet wat narcisme is en dat het er zoveel gedragingen zijn van mijn kind die daaronder vallen. Het laat me ontsnappenn van mijn schuldgevoel. Alle keren dat ik te horen kreeg dat ik alles fout deed enz. Nu kan ik eindelijk gaan leren om vrij te zijn en te worden voor wat me nog rest aan levensjaaren. Uiteraard ben ik ook heel verdrietig want ik heb me door deze kennis gerealiseerd dat een ‘normale’ relatie met mijn dochter nooit mogelijk zal zijn.
Het verbaasd me wel dat ik zo weinig lees over narcistische kinderen want elke relatie is ook ooit een narcistisch kind geweest. Waarschijnlijk wordt het bij kinderen nog lang in andere oorzaken gezocht. Met open mond heb ik alles gelezen en het lucht wel op.
Ruim 36 jaar heb ik (dat weet ik nu pas) een relatie gehad met een man een narcistische persoonlijkheid stoornis.
Ruim 2 jaar geleden ben ik overspannen geworden. Ik sliep al jaren slecht (werd ’s nachts vaak wakker), waardoor ik uiteraard ook erg moe werd.
Ik kreeg op een gegeven moment last van black outs (blijkt nu een vorm van dissociatie te zijn), waarop ik naar de huisarts ben gegaan.
Door de huisarts kwam ik terecht bij een psychologisch hulpverlener die met mij
gesprekken ging voeren. Hij raadde mij diverse dingen aan die ik moest veranderen
in mijn relatie met echtgenoot en kinderen. Als mijn echtgenoot vroeg wat de therapeut gezegd had, ging hij er tegen in met de opmerkingen in de trant van “die therapeut kan wel zoveel zeggen”, hij was het er dus totaal niet mee eens. Nu weet ik wel waarom omdat de therapeut vond dat ik niet alleen overal voor verantwoordelijk was in huis. En verantwoordelijkheid nemen is (dat weet ik nu) is hem totaal vreemd. Dit wilde hij ook niet. Hij nam wel altijd verantwoordelijkheid met woorden maar nooit in daden.
Door zijn reactie heb ik overwogen te stoppen met deze therapie omdat dat mij eerder verder de “shit” in hielp dan dat het voor verbetering zou zorgen. Op advies van mijn echtgenoot (zo slaafs was ik toen nog) heb ik de therapie toch voortgezet, waar ik nu HEEL ERG BLIJ mee ben.
Wat ik echter ook gedaan heb is mijn echtgenoot niet meer te vertellen dat ik een afspraak had en zeker niets verteld van wat er verteld was. IK ben me voor hem gaan afsluiten (apathisch gedrag vertonen) wat erin resulteerde dat mij door hem gezegd werd dat ik negatief was, raar gedrag vertoonde, de vriendschap van vrienden op het spel zette etc. Wat voor raar gedrag, wat negatief was heeft hij mij nooit verteld. Omdat ik toen behoorlijk met mezelf in de knoop zat (met af en toe black outs) heb ik dat ook voor waar aangenomen. Na een aantal gesprekken heb ik terug kunnen vinden (vanaf mijn jeugd) wat er “mis” gegaan was met mij waardoor ik in deze situatie (overspannenheid) terecht gekomen was. Ik heb dit op papier gezet en ook op papier gezet wat ik hieraan zou gaan veranderen en wat ik van mijn omgeving (lees echtgenoot en kinderen) hierin verwachte. Dit heb ik mijn echtgenoot laten lezen en zijn reactie was “Hier kan ik niets mee”. Toen we het er een dag later over hadden en ik ook aangaf wat meer tijd met hem door te willen brengen (stond ook op papier) ipv dat hij 2 x 2 weken per jaar met een ander op vakantie ging om zijn hobby (diepzee duiken) te beoefenen, bracht hij naar voren hier niets voor te voelen. Degene waar hij mee op vakantie ging was mijn beste vriendin en deze leuke tripjes wilde hij niet loslaten. Ik zei toen nog, je mag wel 2 x per jaar gaan duiken maar dan ga ik mee. Maar dit wilde hij niet en kwam toen met de opmerking; “ik geloof dat wij (hij + vriendin) een beginnende relatie hebben”.
Ik heb hem gevraagd of een therapie voor ons nog een kans van slagen zou kunnen hebben, kreeg ik als antwoord; Alleen als ik niet meer met haar omga, en dat wil ik niet. Ik heb toen aangegeven hiermee niet te kunnen leven en heeft hij in ca. 20 minuten besloten dat wij maar moesten gaan scheiden. Ook die “vriendin” heeft hij hiervan op de hoogte gebracht en ook dat huwelijk is die dag tot een einde gekomen.
Omdat mijn echtgenoot eerder gemeld had eens mee te gaan naar mijn therapeut, om te vragen wat deze precies met zijn adviezen bedoelde, heeft hij dat ook nog gedaan. De daarop volgende afspraak kreeg ik van mijn therapeut te horen alleen maar narcistische opmerkingen van hem gehoord te hebben. Ik ben hier mee aan de slag gegaan. Heel internet afgezocht, boek “het verdwenen zelf” aangeschaft en gelezen, waarna bij mij het ‘”kwartje” wel gevallen is.
Wat was ik (ondanks het verdriet wat er natuurlijk wel is) blij dat mijn echtgenoot deze beslissing genomen heeft. De periode dat hij nog bij mij onder een dak woonde heb ik zijn gedrag heel erg geobserveerd omdat je altijd nog denkt, nee zo is hij niet.
Ik moest toen voor mezelf erkennen dat hij wel zo is. Maar dat kun je alleen maar zien als je vanaf een afstand naar kijkt en naar luistert.
Wat ik wil meegeven is het volgende. Weet u ondertussen te maken te hebben met een partner met een narcistische persoonlijkheid stoornis waar u eigenlijk heel graag vanaf wilt, zou u het volgende kunnen doen.
Ga u afsluiten (apathisch gedrag), reageer niet meer op zijn/haar aantijgingen, keer zoveel mogelijk (wat de narcist betreft) in u zelf.
De narcistische man/vrouw krijgt dan van u geen “narcistische voeding” meer en zal snel op zoek gaan naar een nieuw slachtoffer (bij mij mijn vriendin) waardoor ze dan zelf de stap nemen te willen scheiden, indien u niet kan leven met een 3e persoon in uw relatie. Als ze zelf vertrekken is de kans op stalking etc. veel kleiner omdat ze dit alleen doen voor hun “broodnodige” narcistische voeding.
Heel veel succes.
Ik heb het 31 jaar vol gehouden….zo druk ons samen werken….tot de waarheid, de werkelijkheid aan het licht komt. Narcisten zijn zeer intelligent en manipulatief….en ik zag hem o zo graag.
Vandaag zeg ik na 6 jaar vechtscheiding: WEGWEZEN.
Want hoe ouder ze worden, hoe sterker de karaktertrekken.
C.V.
Sevda,
Narretje,
Jens,
en alle anderen,
Ook ik heb een relatie met een narcistische/psychopathische partner gehad. En het liegen, manipuleren en bedriegen kunnen echt enorme vormen aannemen. Als je zelf waarachtig en volledig vanuit de zuiverheid van je Ziel een relatie aangaat met een dergelijk persoon is de schade die ze achterlaten gigantisch.
Mijn onvoorwaardelijke liefde voor haar is er nog steeds, evenals de verschrikkelijke schade die ik als mens heb opgelopen. Ik was zo gelukkig met haar op de momenten dat ik hoopte/dacht dat ze het lagere, de narciste/psychopate in haarzelf had losgelaten. Maar het heeft niet mogen zijn.
Narcisten/psychopaten zijn mensen die een zeer betrekkelijke tot geen verbondenheid voelen met hun Zelf, het Hogere gedeelte van hun bewustzijn en van waaruit onveranderlijke normen en waarden aan het lagere zelf worden doorgegeven.
Zij koppelen zich daarvan los, onbewust en soms bewust. Voor hen prefereert enkel het bevredigen van het lagere zelf. En aangezien het Hogere Zelf bestaat uit normen en waarden die NOOIT veranderen, enkel zelfs nog dieper worden en verfijnen naarmate je begrip en inzicht groter worden, veranderen narcisten/psychopaten hun normen en waarden constant naargelang hun behoeften…
Je kan geen staat op hen maken, je kan hen niet vertrouwen. Er is niets wat die normen en waarden voedt wat van enige duurzaamheid is. Zoals de wind draait door allerlei omstandigheden zo draaien ook hun normen en waarden.
In wezen is ieder mens even mooi. In wezen. Maar datgene wat desbetreffende ervan maakt of gemaakt heeft kan een put vol verdorvenheid zijn. Ongeacht hoe mooi hun Ziel ook moge zijn.
Uiteindelijk zal het toch desbetreffende zijn die zijn put moet legen en hem vullen met de originele aarde vooraleer hij ook maar enige kans maakt om er ooit een leven op op te bouwen dat gevoed wordt door zijn Ziel en van werkelijke Schoonheid zal getuigen.
Iedere stap voorwaarts die hij of zij gezet heeft op het pad van verderf en toebrengen van schade aan de ander zal hij of zij terug achterwaarts dienen te zetten, met inbegrip van het ervaren van de schade en de pijn aan anderen toegebracht en de daarbij horende oprechte spijt en het verlangen en de intentie nooit nog dezelfde fouten te willen en zullen maken.
Zolang dit niet gebeurt is er totaal geen kans op Werkelijk Geluk voor hen, maar eigenlijk geldt dat voor iedereen.
Er is geen begrip nodig voor hen, want begrip betekent goedkeuring van hun daden. En elke daad in die richting dient afgekeurd en berispt te worden omdat ze schade toebrengt aan anderen.
Maar hen enkel veroordelen helpt jezelf ook niet. Als je zou proberen te ‘begrijpen’ waar hun gedrag vandaan komt zorgt dat ervoor dat je minder op hen gaat ‘projecteren’ en meer met je aandacht naar je eigen binnenste gaat. Dat je ook je eigen gedrag, je eigen zijn, beter gaat begrijpen. We hebben immers allemaal nog wat te leren…
Niet dat het je pijn zal wegnemen, maar het helpt je wel je te ontdoen van je frustraties waardoor je zelf ook weer beter contact kan maken met jouw Zelf.
Veel van die mensen zijn zelf op één of andere manier heel erg gekwetst waardoor ze zich hebben afgesloten.
Mijn ex-vriendin is Indische, eigenlijk zelf heel gevoelig, maar heeft vanaf haar 2 maanden tot op 8 jarige leeftijd in een weeshuis verbleven in India. Nooit heeft ze geweten wie haar vader of moeder is. Nooit heeft ze enig contact gehad met ook maar iemand van haar familie.
Bovendien kreeg ze nog slaag ook in dat weeshuis, geen warmte, geen geborgenheid,…geen verbondenheid.
Dat ze slaag kreeg heeft ze zelfs verdrongen. Dat weet ze zelf niet meer en ze heeft ook maar heel weinig herinneringen aan dat weeshuis. Ze weet die dingen omdat een ander meisje vanuit dat weeshuis ook naar hier werd geadopteerd, ze elkaar opnieuw hebben gevonden en zij die dingen haar heeft verteld. Zelf was ze in een fantasiewereld gevlucht om te overleven.
En dat heeft ze eigenlijk nooit meer losgelaten. Ze is blijven fantaseren, ook over andere mannen.
Ze voegde ook telkens de daad bij de gedachte…
Hartverscheurend en afschuwelijk om te ervaren, zeker wanneer je zelf steeds één en al zuiverheid bent geweest in daad, woord en gedachte naar haar toe.
Alleen al het accepteren dat die dingen gebeurden en nog steeds gebeuren is afschuwelijk om dragen, zeker als je zelf ontzettend gevoelig bent, en zelfs voelt wat er in haar omgaat…
Ik heb het haar allemaal vergeven, en doe het nog steeds. Maar dat betekent niet dat ik haar nog toelaat in mijn leven. Dat zal nooit meer gebeuren zolang ik het licht van haar Ziel niet in haar zie schijnen en nog steeds de duisternis van een verloren kind in haar waarneem. Want anders sleuren ze je mee de dieperik in.
Maar het is hun verantwoordelijkheid, ongeacht hun voorgeschiedenis, dat ze die daden hebben gesteld.
Want ooit hebben ze ervoor gekozen de connectie met hun Zelf los te laten op het moment dat hen dat influisterde dat niet te doen…
Maar mijn Liefde blijft, want dat ben ik in Wezen. Geen andere vrouwen in mijn leven, geen dates, afspraakjes,… enkel ik met mijn dochter, wat familie,… en mijn Ziel uiteraard en het verlangen om iedereen de kans te geven ook met hun Ziel contact te maken en zo iedereen op weg te helpen naar hun Heling, zowel slachtoffers als narcisten/psychopaten. Want ik geloof en ben ervan overtuigd dat zij wanneer zij bereid zijn te kracht te vinden in zichzelf, het daderschap kunnen achterlaten.
Maar daarvoor zullen ze eerst eerlijk dienen te zijn tegenover zichzelf en uiteindelijk tegenover hun slachtoffers.
Ik wens iedereen op dit forum enorm veel sterkte en vooral verbondenheid met hun Zelf. Dat ze ondanks al hun verdriet en pijn niet vergeten welke liefdevolle wezens ze in werkelijkheid zijn.
Wens je meer te weten over bewustzijn, groei, het leven,…?
Dan kan je dat vinden op mijn website http://www.whats-in-a-mind.be .
Hierop hou ik ook een blog bij met korte teksten die mensen ertoe aanzetten hun aandacht naar binnen te keren en tot het ontwaren van het Licht dat daar schijnt…
Heel veel Liefde,
Marc
gut gut al die naieve vrouwtjes…..
Het is heel jammer dat ik alleen globaal wist wat Narcisme is. Dat er ook nog zoveel verschillende vormen zijn was een mega eyeopener. Kort nadat ik eindelijk de kracht had om definitief te breken met mijn Narcist kwam ik erachter waarmee ik te maken heb gehad. Ik ken hem al zo ontzettend lang en het is zo bizar om alleen in te zien kunnen zien hoe hij echt is als je met hem samenleeft. Al die manipulatieve dingetjes en hoe hij altijd de aandacht wil hebben en ook afdwingt. De verrassingen, het controleren, en het absoluut zonder geweten kunnen kwetsen.. De stilte en het je minachtend aankijken. Uiteindelijk keek ik in de spiegel en herkende mezelf niet meer.
Nu 4 maanden na de definitieve breuk ben ik sterker en meer in balans dan ooit. Voor mij was het belangrijk om te beseffen waarom ik zo ontvankelijk was geweest voor iemand zoals hij. Dat was confronterend maar helder tegelijkertijd. Werk aan de winkel dus..en heel hard gewerkt heb ik. Dwars door alle emoties van liefdesverdriet heen ben ik nu zelfs steeds meer in staat om hem te vergeven zodat ik niet kan verharden in een staat van wrok, spijt, en negativisme.
Het leven met het type Narcist zoals hij is, is namelijk nooit saai maar tot een diepgaande commitment en hechting kan je nooit komen. Je blijft hangen in een fase van lust zonder veilige verbinding. Je ziet het alleen niet. Heel vreemd maar er wordt je gewoon verbaal zand in de ogen gegooid.
Fase 1 is geweldig..maar in fase 2 geraak je in verwarring omdat zijn daden tegenovergesteld zijn door zijn onvoorspelbaarheid. Het laat je achter in verwarring en onzekerheid. Ik ken zijn ex vrouw.. en uitspraken van haar bevestigen alleen maar wat ik nu weet. Alleen toen kon ik het niet maar niet plaatsen.
Dat hij binnen een aantal weken een nieuwe vriendin had, was te verwachten. Ik ben er dankbaar om omdat zijn focus daardoor niet meer op mij was gericht. Het gaf me extra tijd om sterker te worden en vooral te blijven. Ze is mooi en vast ook lief. Eigenlijk is het doodzonde maar ze is niet te redden. Hij pakt je namelijk helemaal in zodat je denkt de je de ware gevonden hebt. Zijn onhebbelijkheden wil je maar al te graag accepteren want hij zal dat ongetwijfeld kunnen verklaren met een heel begrijpelijke reden.
Zijn ex vrouw was 21 jaar samen met hem..ik 7 jaar…tjonge hoe onnozel en blind kan je zijn.
Desondanks..in 7 jaar ook veel gelachen want wat een rare pias kan het zijn. Leven en laten leven.
Het belangrijkste is dat ik mijn levenslot weer in eigen handen heb zonder afhankelijk te zijn van iemand die je continu probeert te ontwrichten.
Het voelt zo goed om weer compleet onafhankelijk te zijn en daarmee ook verlost te zijn van de last op mijn schouders dat Narcisme in je relatie met zich meebrengt.
Journaliste Kaat De Coninck van het weekblad Flair wil een reportage maken over vrouwen die een relatie achter de rug hebben met een narcist(e). De kans is groot dat jij jezelf achteraf afvraagt hoe jij je zo hebt kunnen laten meeslepen door de ander? Hoe kon je zo kwetsbaar zijn voor de charmes van deze man of vrouw, die achteraf vooral een manipulator bleek te zijn? Misschien heb jij zelfs professionele hulp moeten zoeken om hiervan te kunnen bekomen! Flair zoekt drie vrouwen tussen 20 en 35 jaar die hierover anoniem willen getuigen. Deadline: eind maart. Indien interesse, graag een korte samenvatting van je verhaal en je contactgegevens op kaat.deconinck@flair.be
Hoi, ik heb twijfels over mijn partner en ja hoor ook over mezelf. Zijn wij twee narcisten bij elkaar misschien? De relatie verloopt al sinds we elkaar leerden kennen zo een vijf jaar geleden , heel moeilijk. Regelmatige Discussies die ontaarden in conflicten, waarbij we beiden ons gelijk willen halen. Van mijn vriendenkring blijft niets meer over, er is altijd wel een reden of excuus om geen afspraken te maken. Met moeite is het mij gelukt om na drie jaar toch terug contacten te hebben met mijn familie, maar telkens probeert ze er alsnog onderuit te komen. Ze voelt zich te slim en superieur om contacten te hebben met familie en vrienden van mijn kant. Haar familie heb ik nog nooit gezien ze heeft er zelf geen contact mee en ook geen behoefte omdat ze allemaal ‘het verkeerd zien’. een normale relatie kan ik het niet noemen. Ook ten opzichte van mijn nu 16 jarige zoon , ook deze is een last, hij is dom , net zoals ik trouwens. Zij weet het allemaal en ik n mijn zoon zijn niet mondig genoeg . Ik klap bij conflicten regelmatig dicht na constant afgeblokt te worden als ik wil praten. Ik hou dit niet meer uit en toch zie ik haar graag en heeft ze ook kwaliteiten waavoor ik ze bewonder. Ikzelf ben al mijn waardigheid kwijt ben schuchter geworden terwijl ik vroeger heel sociaal was. Nu loop ik met momenten zo schuchter door de stad dat ik hoop dat niemand me ziet of aanspreekt….wie leeft er in zo een gelijkaardige situatie en wil met me hierover praten.