Een tijd geleden kreeg ik een reactie op een bijdrage van 4 mei 2013: Datingtips voor vrouwen. De verhelderende mening van Tony hieromtrent, was duidelijk die van een man die de bijdrage aandachtig gelezen heeft. Daarom heb ik besloten zijn mening hieronder volledig weer te geven. Op deze manier hebben meer mensen er wat aan.
Beste Karina,
Even een kanttekening bij de bijdrage “Dating voor vrouwen”, bekeken vanuit een mannelijk standpunt. Als ik de bijdrage zo lees, vrees ik dat je vergeet te vermelden dat er verschillende soorten mannen zijn, net zoals er verschillende soorten vrouwen zijn. Ikzelf bijvoorbeeld ben een introvert iemand, met een vleugje hooggevoeligheid.
Opmerking bij punt 1: Zeg niet direct ja, wanneer een man je mee uit vraagt.
Waarom zou je iemand op zijn honger laten zitten? Uit het standpunt van een introvert kan ik alleen maar stellen dat wij schriftelijk sterker staan dan verbaal. We zullen niet vaak iemand rechtstreeks benaderen, laat staan op herhaalde basis. We houden niet echt van gewone kleine praat, en elke keer dat je iemand moet ‘najagen’ is dit wel in zekere zin noodzakelijk. Met online daten valt deze drempel wel enigszins weg, maar we weten ook hier graag waar we staan. Mannen bezitten ook zelfrespect en zelfwaarde. Hoe meer een man of vrouw moeite moet doen, hoe meer hij/zij zich beter zal voordoen dan normaal. Dit resulteert uiteindelijk in het feit dat de echte persoonlijkheid wat naar de achtergrond verdwijnt en dat het waargenomen beeld niet meer klopt met de werkelijkheid. Is dit dan zoveel beter?
Bij punt 2: Bekijk jezelf altijd als een trofee die moet veroverd worden. Waak erover deze houding te bewaren tegenover de juiste man. Zelfs na jaren samenzijn.
Ik weet niet wat er spannend is aan elke dag je loyaliteit te moeten bewijzen. “Hij moet laten zien dat hij naar jou verlangt en bij je wil zijn in plaats van het omgekeerde.” Dus zijn wij, mannen, per definitie inferieur en moeten er blij om zijn dat die persoon voor ons heeft gekozen. Indien niet, zullen we dan de rest van onze leven alleen zouden zijn??? Gebrek aan wederzijds interesse en respect is bij mij geen turn-on, integendeel. De bedoeling van een relatie aan te gaan waarbij wederzijds gevoel aanwezig is, is om samen van het leven en elkaar te genieten. Hoe kan je van het leven en elkaar genieten als je al je tijd moet stoppen in jezelf te bewijzen?
Bij punt 3: Wees niet altijd onmiddellijk beschikbaar.
Wanneer ik iemand graag heb/liefheb, sta ik graag vaak in contact met die persoon. Voor mij betekent dit dat ik aan die persoon denk en omgekeerd. Niet beschikbaar zijn kan altijd, maar dit opzettelijk doen, vind ik erover. Tenzij je een platonische relatie wenst, natuurlijk.
Punt 4. Vertel hem niet meteen alles over jezelf.
Kan ik mee leven, maar ik zou het toch ook niet te lang laten duren.
Punt 5. Ga niet te snel over tot seks
Kan ik ook mee leven, maar ook hier scheer je weer alle mannen over dezelfde kam.
Ikzelf heb nog nooit seks gehad zonder in een serieuze relatie te zitten, en zoals ik ben, zijn er nog velen. Dus nogmaals, niet veralgemenen.
Punt 6. Investeer niet in een man die blijft flirten met andere vrouwen. Mee eens.
Punt 7. Blijf net zolang verder daten tot je de juiste man ontmoet.
Via al deze punten lijkt het me duidelijk dat de zoektocht naar de juiste man wel eens lang zou kunnen duren. Pas hier geef je in de bijdrage een hint dat er verschillende type mannen zijn, maar je vernoemt het toch wel. Dus petje af. Misschien je tips wat meer hieraan aanpassen?
Ziezo, ik wou je mijn gedacht hierover eens meedelen.
Hopelijk heb je er wat aan.
Met vriendelijke groet,
Tony.
