Lange afstandsrelatie

0

Lange afstandsrelaties. Ze zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. Want leven en werk kunnen soms een loopje nemen met de liefde en haar zwaar beproeven door de partners uit elkaar te drijven. Voor even of voor langere tijd. Maar hoe je de zaak ook draait of keert, het blijf een moeilijke, delicate situatie die vaak teleurstellend afloopt. Omdat we nu eenmaal mensen zijn met alles wat erbij hoort. En vooral omdat de verleiding altijd en overal om de hoek loert…

Zo is er in mijn familie het verhaal van mijn groottante Leontine. Een verhaal dat mijn oma, de schoonzus van Leontine, me meer dan eens verteld heeft. Eind 19de eeuw konden Leontine en haar zussen Emma en Pauline het echt niet meer uithouden in Vlaanderen. Het was er hen te benepen en te slaapverwekkend. En dus gingen de drie kwieke twintigers op zoek naar avontuur in meer swingende oorden. Ze streken neer in de lichtstad Parijs, ook de stad van de liefde genoemd. In Parijs openden de zussen samen een naai- en verstelatelier annex winkel die we het best kunnen vergelijken met een Veritas winkel. Uiteraard versie eind 19de eeuw. De zaak bloeide en daarnaast schoot ook Cupido raak, want elke zus had vrij snel een aanbidder.

Tante Leontine sloeg een knappe, gladgebekte en perfect geklede vis aan de haak die vertegenwoordiger was van mannenkledij. De liefde laaide in geen tijd hoog op en er werden zelfs al trouwplannen gesmeed. Tot het noodlot toesloeg. Remi, want zo heette haar vriend, werd immers op een dag door zijn baas naar Londen gestuurd voor onbepaalde tijd. Hij moest er contact leggen met invoerders van en groothandels in mannenkledij. Remi weigerde en ging te keer als een duivel in een wijwatervat. En dus werd hij meteen voor de keuze gesteld: snel naar Engeland vertrekken of ontslagen worden. Remi koos voor financiële zekerheid en stak het kanaal over. En zo begonnen Leontine en Remi aan een lange afstandsrelatie. Ze zwoeren elkaar eeuwige trouw en beloofden elkaar elke week te schrijven. En ja hoor, de eerste twee maanden verliep alles naar wens. De hartstochtelijke brieven vlogen het kanaal over en staken beiden een hart onder de riem. In de tweede helft van de derde maand echter kwam er slechts één brief terug omdat Remi het steeds drukker kreeg in Londen. Tijdens de vierde maand van zijn verblijf, ontving Leontine amper één kort briefje. Waarna het het windstil bleef. Toen er eind maand zes nog steeds geen brief was gekomen,  begon Leontine richting ziekte of een ongeluk te denken.  Genoeg gespeculeerd, besloot ze eind maand zeven en ze kwam meteen in actie. Met de toestemming en zegen van haar twee zussen die de zaak draaiend zouden houden in mooi Parijs, stak ze in haar eentje zo snel mogelijk de plas over.

Want zeg nou zelf, hoe moeilijk kon het zijn? Ze had ruim voldoende geld op zak om de trip en een verblijf van een paar weken in Londen te bekostigen. Dit laatste zou wellicht overbodig zijn omdat ze bij Remi zou logeren die in een pension verbleef.
In hartje Londen ging ze meteen op zoek naar The House of Charlotte, het bescheiden maar degelijk pension waar Remi verbleef. Charlotte, de pensionhoudster, wist te vertellen dat hij de hele dag afwezig zou zijn. En daarom ging mijn groottante dan maar eerst dineren op de hoek van de straat waarin Remi woonde. Het etablissement The Blue Duck bleek opgesplitst in twee delen. Links was er het grand café en rechts het restaurant. Voor elk wat wils dus. Terwijl ze tussen de twee delen in het menu stond te bestuderen, had Leontine een prima kijk op het grand café. Haar hart sloeg een paar tellen over toen ze in een hoek van het café Remi herkende. Hij verkeerde duidelijk in mooi, jong en pittig gezelschap en flikflooide er zwaar op los. En het leek duidelijk wederzijds te zijn. De felle Leontine twijfelde nog tussen een scène schoppen of direct terug naar Parijs keren. Nuchter als ze was, vroeg ze zich ook af of deze man al die moeite wel waard was. Nee dus en eens terug op de boot naar Frankrijk besefte ze dat ze de juiste beslissing had genomen.

Van Remi heeft ze trouwens nooit meer iets gehoord. Nooit. Never. Jamais.
Voor wie wil weten hoe het Leontine en haar zussen vergaan is, volgt hier een korte uitleg.

Tante Leontine ging de mannen drie jaar lang uit de weg. Tot ze op een dag in haar winkel de 20 jaar oudere Leopold ontmoette. Hij was een grote, stijlvolle man van 50 en een pas gepensioneerde luitenant-kolonel van het Franse leger. Niet zomaar iemand dus. Hij was gescheiden en had geen kinderen. Dit goed uitziend en beschaafd heerschap begon de jonge Leontine geduldig en in stijl het hof te maken en beloofde haar daarbij de hemel op aarde. En daarmee bedoelde hij een mooi huis inclusief personeel, dure kleren en juwelen plus twee reizen per jaar. De knappe, elegante Leontine ging uiteindelijk voor de bijl. Ze trouwden zes maanden later waarna hij jaar na jaar de beloofde hemel voor haar waar maakte. Leontine en Leopold reisden de wereld rond, verkeerden in interessante kringen en leefden 44 jaar lang tevreden samen tot aan de dood van Leopold.

Emma en Pauline verging het echter veel slechter. Ook zij hadden allebei de verkeerde man beet. Maar in tegenstelling tot Leontine, bezaten ze niet de kracht en de helderheid van geest om ermee te breken. Het was natuurlijk ook een stuk moeilijker voor hen omdat de mannen in Parijs woonden en de zussen maar niet met rust lieten. Toevallig waren beide mannen eigen baas. De ene bezat een vrij grote brasserie, de andere een bloemenzaak. Na het huwelijk echter namen de mannen het er elke dag van en lieten ze het runnen van de zaak bijna volledig aan hun vrouwen over. Emma en Pauline stonden er omzeggens moederziel alleen voor en werden bedrogen en bestolen door hun personeel terwijl ze erbij stonden. En dat terwijl hun mannen de hort op gingen. Emma zocht haar heil in sigaretten, Pauline in wijn. De twee vrouwen eindigden eenzaam en compleet berooid. Ze kwamen elk in een ander tehuis voor behoeftige bejaarden in de Parijse agglomeratie terecht. De drie zussen bleven kinderloos, hadden nog slechts sporadisch contact met elkaar en werden alle drie precies 92 jaar oud.

Meer weten over de lange afstandsrelatie?
De lange afstandsrelatie – pro’s en contra’s

Share.

Over de auteur

Karina is relatie-dating ervaringsdeskundige en schrijfster van boeken 'Hoera, ik heb een date', 'Late Liefde', 'Aan het daten? Goed om weten!' en 'Het Kluwen, vijand van nieuwe liefde'.

Reageer