Wentelteefjes

0

Ken jij ze, de wentelteefjes? Ik wis en zeker. Heb er gisteren tot mijn onversneden plezier nog eentje meegemaakt. Aan kassa 7 in Carrefour, jawel. Oké, ik geef toe dat ik me misschien wat oneerbiedig uitlaat over hen. Maar dat lijkt alleen maar zo. In werkelijkheid geniet ik volop van het weergaloos showtje dat elk wentelteefje maar al te graag weggeeft. En als ik het woord wentelteefje gebruik is dat eerder bedoeld als ludieke omschrijving van dit fenomeen dan als sneer. Want ik beken hierbij ook dat ik wentelteefjes toch zo graag in actie zie. En dat meen ik.

Daarom terug naar gisteren, naar kassa 7. Ik doorbladerde er een tijdschrift om de wachttijd te doden, toen mijn oog en oor vielen op de vrouw voor mij. Ik werd op slag klaar wakker. Want daar stond warempel een echt wentelteefje in volle actie. Ze was jong, lang, slank en blond. Niet echt mooi, hoewel ze best mocht gezien worden. Opgelet: wentelteefjes vind je in alle leeftijden, haarkleuren, maten en vormen. Er zitten net zo goed oudere dikkerdjes bij als heuse blikvangers met star quality. Het gros van de wentelteefjes besteedt veel zorg aan de uiterlijke verschijning. Wat me steeds weer treft bij wentelteefjes is een soort gemis aan warmte.

Maar alle wentelteefjes hebben vooral dit gemeen: van zodra ze een man (inclusief die van familieleden of vriendinnen) bespeuren die ze de moeite waard achten, ondergaan ze een verrassende en ogenblikkelijke metamorfose. Dankzij een ingebouwd mechanisme, schakelen ze terstond over naar de hoogste versnelling. De flirtversnelling, inderdaad. Die laat hen toe zich te bedienen van een assortiment doorzichtige maar desalniettemin efficiënte maniertjes. Dat kan gaan van verleidelijke lachjes en gekir tot behendig gedraai met de ogen en schouders. Laten we immers niet vergeten dat zo’n teefje zich kan wentelen als de beste. Dit gedraai wordt vergezeld van gefluister, een kinderstemmetje of daarentegen van stemverheffing. Een middenweg lijkt hier onbestaand. Lichte aanrakingen van en geveinsde interesse voor de prooi horen er ook helemaal bij. En om de zaak finaal op te pimpen: een snuifje gespeelde onderdanigheid. Wentelteefjes lokken een man maar wat graag in hun web en spinnen hem ter plekke helemaal in.

Bitchen, denk jij? Mmm…ik zie het meer als de aard van het beestje. Als een soort tweede natuur of erfelijke eigenschap die steeds weer de bovenhand haalt. Of misschien is het simpelweg de zoektocht van het ego naar aandacht, welstand, bevestiging en veiligheid. Maar genoeg geleuterd. Terug naar het wentelteefje dat vlak voor me stond. Zij gaf zich duidelijk helemaal en ik begreep waarom. De man die voor haar stond en die ze leek te kennen, kon zonder meer aantrekkelijk genoemd worden. Hij was groot, prima gebouwd en ging goed gekleed. Daarbovenop had hij een interessant gezicht en een wat schalkse glimlach. Om bij deze kanjer toch maar in de gunst te komen, wrong ons wentelteefje zich in alle denkbare bochten. Ze lachte, kirde, zuchtte en draaide voortdurend met het bovenlichaam. Ze ging dusdanig tekeer dat de knapperd blijkbaar onraad rook en wat afstand begon te nemen. Waarna ze moeiteloos in overdrive ging teneinde de vis alsnog binnen te halen.

Helaas, ondanks haar totale en professionele inzet ving het wentelteefje bot. Want ze moest machteloos toezien hoe haar prooi zijn aankoop afrondde en zelfs zonder een laatste, formele glimlach naar de uitgang beende. Het wentelteefje keek hem teleurgesteld na waarna ze, duidelijk van haar stuk gebracht, de verkeerde betaalkaart boven haalde. Ik volgde haar met de ogen toen ze traag naar buiten stapte en ik bedacht dat niet elke gedane moeite onmiddellijk resultaat oplevert. Voorwaar een harde realiteit die zelfs geldt voor ambitieuze, onvermoeibare wentelteefjes.

Share.

Over de auteur

Karina is relatie-dating ervaringsdeskundige en schrijfster van boeken 'Hoera, ik heb een date', 'Late Liefde', 'Aan het daten? Goed om weten!' en 'Het Kluwen, vijand van nieuwe liefde'.

Reageer