‘Ik zoek een man die voor me zorgt’, zei ze, ‘écht voor me zorgt. Ook en vooral emotioneel. Ik zorgde voor mijn ouders en voor mijn kinderen. En natuurlijk voor mijn man. Die er als dank vandoor ging met een jongere vrouw. Ik heb een goede baan, een mooie stek en toffe kinderen. Maar ik heb altijd het gevoel gehad dat er zich niemand bekommert om mij en dat ik dus alleen sta in het leven. Vooral waar het belangrijke beslissingen betreft. En daarom zoek ik een man die voor me zorgt. Die voor ‘ons’ zorgt. Voor zichzelf en voor mij. Want mijn kinderen gaan hun eigen weg en hier zit ik nu. Helemaal alleen. Begrijp je wat ik bedoel?’ Ik begreep het maar al te goed. Ze was teleurgesteld en uitgeput van het vele zorgen voor anderen en wou voor de verandering zelf eens verzorgd worden. Zelf gesteund worden. Zelf in het middelpunt van de belangstelling staan, weet je wel? En wie zou haar dat kwalijk kunnen nemen.
Maar kon ik haar de waarheid zeggen? Kon ik haar vertellen hoe wij allen de plicht hebben eerst voor onszelf te zorgen. Simpelweg omdat een ander dat niet snel zal of kan doen. Hij of zij wordt immers ook voortdurend heen en weer geslingerd in de storm van overtuigingen, gedachten en emoties die ons onafgebroken overspoelen. Bovendien is het zo dat je eerst kracht moet verzamelen om jezelf te helpen vooraleer je anderen op een constructieve manier kan helpen. Slechts wanneer je zelf in evenwicht bent en voldoende bewustzijn plus energetische reserve bezit, kan je een ander vruchtbaar ondersteunen. Dit is oude kennis want het Nieuwe Testament vertelt hoe Jezus van Nazareth zegt: bemin je naaste zoals jezelf.(Lucas 10:27) Dat veronderstelt dat je eerst jezelf bemint. Dat je eerst voor jezelf zorgt en graag bij jezelf bent. Wanneer deze basis ontbreekt, raak je innerlijk uitgehold, tot je uiteindelijk aan niemand nog iets wezenlijks te bieden hebt. Voor jezelf zorgen is eerst en vooral bij je eigen kracht komen. Het is denken, voelen en handelen vanuit die kracht. Los van wat anderen, de maatschappij of één of andere religie je voorhouden. Je gaat dan leven vanuit je authentieke zelf en blijft trouw aan jezelf. Daardoor word je niet meer zo snel omver geblazen door mensen en situaties. Helaas kunnen veel mensen het niet aan om met zichzelf alleen te zijn. Juister gezegd: om met hun gedachten en gevoelens alleen te zijn.
Misschien herken je volgend gedrag: je zit amper in de auto en hop, daar staat de radio of cd al op. Je bent net thuis en daar trekt de pc of teevee zich al op gang. De stilte zal en moet gebroken worden omdat ze te bedreigend is. Je kan je gedachten en gevoelens ook het zwijgen opleggen via andere middelen. Zoals alcohol, drugs, veel eten, geneesmiddelen, het gevaar opzoeken of aldoor mensen om je heen verzamelen. Bij je kracht komen betekent ook: meer energie overhouden voor jezelf en je leven. Dat kan door de oorlog in je hoofd die je continu met jezelf voert, te (h)erkennen en te stoppen. Verder door in gedachten bij jezelf te blijven en je niet te bemoeien met het leven van anderen. Deze twee houdingen gaan energieverlies tegen en schenken je de kracht om aan te pakken wat moet aangepakt worden. Inclusief de juiste graad van helderheid en concentratie. Dit is alweer oeroude kennis die momenteel opnieuw actueel is onder diverse namen, zoals bijvoorbeeld ‘mindfulness’.
Ik voelde met de vrouw mee en hoe. Maar ik kwam er niet toe haar duidelijk te maken dat er nog werk aan de winkel was vooraleer ze in staat zou zijn een passende partner aan te trekken. Een die er echt kon en wou zijn voor haar. Ze ging na een tijd wel moedig daten maar vond niemand die aan haar wensen voldeed. Zoals te voorzien was, helaas.
