Nooit eerder hadden zoveel mensen zo vaak een nieuwe partner als vandaag. En dat partnerverloop zal in de toekomst nog verder toenemen. Uiteraard kan dit voor problemen op diverse vlakken zorgen. Waaronder ook het financieel vlak. Waar mensen contact maken met elkaar, komt immers het hoofdstuk geld vroeg of laat op de proppen, waarna het een stoorzender kan worden in de nieuwe relatie of huishouding. Daarvan getuigen de vele en uitermate leerrijke verhalen die ik mocht beluisteren in de loop der jaren. Want lees hieronder wat ik tot dusver zoal opstak over het geld in nieuwe relaties.
- Die goeie, ouwe golddigger (man of vrouw) bestaat nog steeds. En hoe!
- Als mensen een nieuwe partner zoeken en gaan daten, slaat de twijfel en frustratie meestal reeds toe op het einde van de eerste date(s). Want: wie betaalt wat en wanneer? En, het mag hier best wel eens vermeld worden: meer mensen dan algemeen wordt gedacht (zowel mannen als vrouwen), vertonen op dit moment vaak een onverwacht gedrag.
- Wordt er op een eerste of tweede date enkel een glas gedronken? Dan ligt de zaak vrij eenvoudig. Een man met ook maar een gram gentlemangehalte betaalt de rekening zonder verpinken, ja duldt gewoon niet dat zijn datingpartner de geldbeugel bovenhaalt. En zo hoort het ook. Doet hij dit niet spontaan of staat hij erop dat de vrouw haar consumptie(s) betaalt of zelfs de zijne erbij? Dan kan je er van op aan dat een vrouw van zo’n man maar bitter weinig te verwachten heeft. Materieel en raar maar waar, net zo goed emotioneel. En dat is uiteindelijk nog het ergste.
- Besluiten de twee toch uitgebreid te gaan eten op een eerste of tweede date? Dan is het alleen maar fair dat ieder de helft of ieder zijn deel betaalt. Omdat vrouwen dezelfde rechten opeisen als mannen en eenzelfde loon verlangen voor hetzelfde werk. Dus moet die lijn consequent doorgetrokken worden als er over geld gepraat wordt. Tenzij de man echt voet bij stuk houdt en erop staat de rekening te betalen. Dan kan dit de vrouw maar beter dankbaar accepteren, tenzij zij er echt geen positief gevoel bij krijgt.
De grootste financiële ellende begint pas goed als mensen gaan samenwonen. Veel kan hier opgelost worden via het onderhandelen en het aannemen van een eerlijke, rationele houding plus voldoende goodwill. Maar wat blijkt nu? Die goodwill en eerlijkheid zijn in de praktijk vaak opvallend ver te zoeken. Gezien het verschijnsel ‘partnerverloop en opnieuw samenwonen’ vrij recent is, blijft hier nog alles mogelijk.
Volgende scenario’s kunnen zich bijvoorbeeld aandienen als 2 mensen gaan samenwonen:
- Geen van beiden bezit een huis. Dan kunnen ze samen een huis huren of kopen en alle vaste kosten delen.
- Beide partijen bezitten een huis. Beide huizen kunnen bijvoorbeeld verkocht worden, waarna het paar samen een nieuw huis kan kopen of bouwen. Met inbreng van beiden. Maar wat als de financiële injectie in de nieuwe woonst van de één beduidend groter is dan die van de ander?
- Eén van de partijen bezit een huis en de ander wil zich inkopen. Hoe wordt dat precies geregeld?
- Eén van de partijen bezit of huurt een huis en de ander komt inwonen. Hieromtrent hoorde ik vaak straffe verhalen. Meestal in dezelfde richting: hij/zij die wenst in te trekken bij de ander, is dikwijls van mening dat hij/zij niets of slechts een peulenschil dient bij te dragen. Omdat de partner die gaat inwonen ervan uitgaat dat de ander sowieso het huis verder dient af te betalen of de huur moet ophoesten. En wat de EGW kosten betreft: de ander moet toch de water-, elektriciteits- en verwarmingsfactuur betalen, ongeacht het feit of hij/zij alleenwonend is of met inwonende partner. Dat maakt hier geen verschil. Vaak gehoorde conclusie van degene die intrekt bij de ander: waarom zou ik hier in godsnaam moeten gaan betalen op een vaste/regelmatige basis?
- Maar ook het tegengestelde gebeurt. De partner die een huis bezit, eist nogal eens een onredelijk hoge maandelijkse financiële compensatie van hem of haar die komt inwonen. Waarna degene die zou gaan inwonen, het verstandig besluit neemt apart te blijven wonen.
Dit zijn allemaal werkelijkheden, zonder rekening te houden met eventuele kinderen. Dan wordt de toestand immers nog moeilijker. Vooral volwassen kinderen willen vaak een vinger in de pap hebben over het hoe en hoeveel indien vader of moeder besluit te gaan samenwonen met een nieuwe partner. Want ook onderstaande situaties worden regelmatig vernoemd.
- Mensen kunnen trouwen en samenwonen in het huis van één van de twee. Overlijdt de partner die het huis bezat, dan krijgt de ander van rechtswege het vruchtgebruik ervan. Als er kinderen zijn, zullen die zich doorgaans verzetten tegen een huwelijk omdat zij dit laatste niet willen zien gebeuren. Het is daarom beter dat de samenwonenden een samenlevingscontract ondertekenen, waarna de eigenaar van het huis bij testament bepaalt wie het vruchtgebruik krijgt. Ook kan de inwonende partner afzien van zijn/haar recht op het vruchtgebruik.
- Een dame gaat inwonen bij een welstellende man met een hoge maatschappelijke status, zonder dat er sprake is van een huwelijk. De relatie zit goed en het leven gaat zijn florissante gang voor hem en voor haar tot de man na 15 jaar onverwacht overlijdt. Op dat moment keren de kinderen zich ogenblikkelijk en gezamenlijk tegen de overblijvende partner en distantiëren er zich zo snel mogelijk van. Ook kan de vrouw de riante woonst van de man na zijn overlijden niet snel genoeg verlaten. En het spreekt vanzelf dat een eventuele erfenis van de overleden levenspartner ten voordele van de nog levende partner, aangevochten zal worden door de kinderen en/of andere erfgenamen.
Dit is slechts een greep uit wat er dagelijks gebeurt op financieel vlak indien mensen een tweede of volgende relatie aangaan en besluiten te gaan samenwonen met de nieuwe partner. Het zou beslist nuttig en welkom zijn indien er een wettelijke regeling of leidraad zou voorzien worden.
Ook interessant om lezen:
Geld in een nieuwe relatie
Wie betaalt wat op een eerste date
