We leven in een tijd waarin we stevig gepusht worden om toch maar zoveel mogelijk te consumeren. Ook op relatievlak. Het Koppel, weet je wel? Grote gevoelens. Romantiek. Seks. Valentijn. Zwoele nachten,lepeltjeshouding, Soulmate. Liefde. Geborgenheid. Praatpaal. Imago. Kamasutra. Cocoonen. Blablabla…Kortom: je hoort er pas helemaal bij als je een partner hebt. En dat zal best wel een grond van waarheid bevatten. Die helaas deskundig uitvergroot en er daarna in geramd wordt via een goed geoliede publiciteitsmachine. En daar staan we dan met zijn allen vandaag. Levend in een tijd waarin nog nooit zoveel mensen single zijn geweest en steeds opnieuw single zullen worden.
Mensen zoeken naar ander en beter
De toenemende maatschappelijke tolerantie wat betreft relatiemodellen heeft, samen met de komst van de pc en de gsm, geleid tot een ware explosie van contactmogelijkheden. Want nu zijn er singleverenigingen, singlereizen, singledansavonden en singleactiviteiten. Laten we a.u.b. de datingsites, datingpunten, contactpunten, contactzoekertjes en relatiebemiddelingsbureaus niet vergeten. En er komen er nog elke dag bij. Uiteraard allemaal ten behoeve van de zoekende single en van de, nou ja, zoekende niet-single. Want laten we elkaar vooral geen mietje noemen. Iedereen zoekt tegenwoordig omdat zoeken in is. En met iedereen bedoel ik: jong en oud, berooid en bemiddeld, ziek en gezond, opgeleid of niet, oprecht of gezellig rondscharrelend ‘just for fun’, mensen zonder en mensen met partner.
Inzet, verdieping en langetermijnvisie lijken passé
Omdat we er inmiddels van overtuigd zijn geraakt dat consumeren rendeert, dat verandering en experiment lonen. Verdieping, inzet en lange termijn engagement passen helaas minder goed in dit plaatje, want lijken wel passé. Wat telt is nu, het moment, de kick, de verse prikkel, het nieuwe lijf. Puur genieten via het zoveelste contact in supersteraanbieding dat wel eens zoveel beter zou kunnen zijn dan alles wat eraan voorafging.
Niet iedereen is bestand tegen meerdere partners
En daarom kopen we nog maar eens een ticket voor een veelbelovende dolle rit op de emotionele achtbaan. Waar helaas niet iedereen telkens zonder kleerscheuren uit komt. Er zijn mensen van wie het hart en de zenuwen na een paar ritten flink van slag raken. Wegens teveel gevoelsmatige opwinding en uitputting. Iets waar ze maar moeizaam van herstellen. Of helemaal niet meer. Gelukkig is er nog een doekje voor het bloeden: soelaas verstrekt door de dokter, de therapeut of de farmaceutische industrie. Want zie hoe in onze maatschappij alles en iedereen elkaar uiteindelijk de hand reiken. Consumerend natuurlijk, of wat had je gedacht?
