Bindingsangst

‘Ik wou er helemaal voor gaan,’ vertelde hij teleurgesteld ‘maar zij begon almaar verder achteruit te krabbelen. Tot het er uiteindelijk op neer kwam dat we elkaar om de veertien dagen slechts één namiddag konden zien. Eén enkel, armzalig namiddagje, niet te geloven! Meer was niet mogelijk, gezien haar leven en agenda zo gevuld bleken dat er geen plaats en tijd meer restte voor het opbouwen van een ernstige relatie. Want er waren vooreerst haar deeltijdse baan en haar kinderen. Verder waren er haar vriendenkring maar ook de leeskring en de filosofische kring waarvan ze deel uitmaakte. En tenslotte was er de aquagym plus de spinning met de vriendinnen. Om nog maar te zwijgen van de cursussen Italiaans en koken voor gevorderden. Stuk voor stuk zaken die ze, veelzijdig geïnteresseerd en leergierig als ze was, niet kon en wou opgeven. Eén ding begreep ik echter niet en zal ik nooit begrijpen: waarom heeft ze ons contact dan zolang verder laten lopen? Waarom heeft ze met mijn gevoelens gespeeld? Ze kende haar leven en agenda toch vooraleer ze haar zoektocht naar een partner begon? Waar of niet!’
Ik moest de sympathieke, degelijke vijftiger die aan de andere kant van de lijn hing, vanzelfsprekend en volledig gelijk geven. Tegelijk besefte ik dat het allemaal niet zo eenvoudig ligt als het klinkt. In MissingLink horen we immers regelmatig identieke verhalen. Over hoe mensen verlangen naar een partner en zich vervolgens inschrijven. Waarna gaan ze daten om na korte of langere tijd iemand te ontmoeten waarmee er voldoende affiniteit blijkt te zijn om nader kennis te maken. Wat ze ook doen. Alles kabbelt vervolgens verder tot het moment aanbreekt waarop een keuze moet gemaakt worden. Die keuze is altijd: ga ik er wel of niet voor. Zet ik mijn leven in vrijheid verder of kies ik voor een leven met twee waarbij ik de nodige concessies zal moeten doen. We zouden dit moment ook het moment van de waarheid kunnen noemen. Een waarheid die bijzonder pijnlijk kan zijn. Want meer mensen dan we aanvankelijk dachten, kiezen als puntje bij paaltje komt, niet voor engagement maar gewoon voor zichzelf en het oude vertrouwde. De boosdoener hier is bindingsangst, vaak geflankeerd door verlatingsangst. Het is namelijk zo dat wanneer we dit fenomeen nader bekijken, we merken dat bindings- en verlatingsangst dikwijls tweelingzusjes zijn. Want als je de één bespeurt, is de ander nooit veraf. Al zijn er meer oorzaken die bindingsangst voor gevolg hebben. Zoals minder goede tot pijnlijke ervaringen in het verleden,grote behoeft aan vrijheid en problemen met intimiteit (emotioneel en/of seksueel). Ook een gereserveerde persoonlijkheid kan aan de basis liggen van bindingsangst. Een gereserveerd iemand heeft vaak veel meer tijd nodig om daadwerkelijk en volledig in een relatie te stappen dan een enthousiast iemand die er gewoon in vliegt. Op hoop van zege, weet je wel? En hoewel ik de toffe vijftiger volledig begreep, begreep ik tegelijk de vrouw die de boot af hield. Omdat relatievorming vanaf veertig immers een delicaat en complex gegeven is.