Omdat ik nu eenmaal geïnteresseerd ben en blijf in de complexiteit en de onvoorspelbaarheid van relaties, stem ik momenteel regelmatig af op het programma “Married at fist sight Australia 2017” op Vitaya.
Het valt me daarbij op dat de psychologen van dienst er een totaal andere visie op nahouden dan zeg maar, de Vlaamse relatietherapeuten van “Blind Getrouwd”. Maar misschien vergis ik mij en gaat het de Aussies vooral om entertainment via het maken van “spannende emo-teevee”. En natuurlijk kunnen we de deelnemers mediageil noemen. Maar dat neemt niet weg dat ze intussen op gevoelsvlak in het diepe worden gegooid. Want niettegenstaande het team psychologen heel regelmatig in beeld komt, stuurt het de kandidaten opvallend weinig bij. Om die en de hier volgende redenen begon ik vanaf aflevering 7 stevig te twijfelen aan de integriteit van de psychologen. Ik kreeg de indruk dat ze in ruil voor een wekelijkse portie publiciteit, naar de pijpen van de programmamakers dansten.
Wat moet je anders denken van een team deskundigen dat vaak mensen koppelt die elkaars tegenpool zijn? Zoals introverten aan extraverten? Sociale dieren aan meer huiselijke types en echte stadsmussen aan echte buitenmensen die zelfs in de rimboe wonen? Zogezegd omdat beide partijen op die manier van elkaar kunnen leren. De Belgische relatiespecialist prof. dr. em. Alfons Vansteenwegen, heeft bijvoorbeeld geen hoge pet op van het verbinden van mensen die elkaars tegenpolen zijn. En de stelling dat de vereniging van tegenpolen een goede relatie garandeert, noemt hij gewoon een mythe. Want hoe meer gelijkenissen er bestaan tussen de partners qua levenswijze en levenswaarden, hoe beter. Want zelfs al heb je veel met elkaar gemeen, dan nog zijn de verschillen die voor fricties kunnen zorgen, groot. Aldus prof. Alfons Vansteenwegen.
En wat te denken van een team specialisten dat een match maakt tussen een vrouw die tegen roken is en een man die niet zonder zijn sigaretten kan? En waarbij diezelfde vrouw houdt van yoga en gezonde voeding en de man daar totaal geen boodschap aan heeft? Bovendien had de vrouw uitdrukkelijk om een man met Polynesische roots gevraagd, waarna ze een krasse, blanke en grijze vijftiger met blauwe ogen toebedeeld kreeg.Geef toe, dit levert uiteraard een pittig stukje tv op.
En tot slot: Hoe professioneel is een team experten dat gebruik maakt van uitlokkers om de serie spannend en gewaagd te houden? Zoals bijvoorbeeld alle koppels regelmatig samenbrengen in één ruimte aan een lange tafel. Waarna, onder de invloed van alcohol, steeds nieuwe, verrassende feiten en wendingen aan het licht komen. Wendingen en feiten die zorgen voor het nodige melodrama en het uit elkaar vallen van bepaalde koppels. Beelden van wat er aan tafel gebeurt, worden intussen doorgestuurd naar het team psychologen dat alles live volgt in een aparte, comfortabele ruimte. Maar dat natuurlijk nooit ingrijpt. Want deskundige leiding krijgen de kandidaten hier zeker niet. Op geen enkel moment. Opvallend is dat ook tijdens het rechtstreeks contact met de kandidaten, de psychologen altijd op de vlakte blijven. Alsof ze bang zijn de programmamakers te misnoegen via relevante opmerkingen en bruikbare suggesties. Zelfs de oudste expert Dr. Trisha Stratford, een klinische neuropsychotherapeute en liefdesdokter, durfde nooit kleur te bekennen. Want hoe meer de kandidaten stuntelen en brokken maken, hoe sensationeler de rit verloopt en hoe meer kijkers de show trekt. En reken maar dat er telkens brokken gemaakt worden waarbij ego’s gekwetst worden, dromen sneuvelen en hoop verdampt.
Een dergelijk team van psychologen zet mij als kijker toch wel aan het denken. Omdat ze uiteindelijk enkel 11 koppels op elkaar loslaten in kwetsbare emotionele situaties. Nieuwsgierig geworden, ging ik na aflevering 7 daarom zoeken op het internet naar wat er van de 11 gemaakte paren in 2017 geworden was. Want wat was er precies met hen gebeurd eens ze uit de experimentenbubbel stapten en er gelijk een eind kwam aan het debiteren van voorgekauwde teksten? Ik was niet verbaasd te lezen dat geen enkel stel deze manier van matchen had overleefd. Ook ontdekte ik op het internet hoe een deelneemster het lef had (ondanks de contractuele zwijgplicht) om de verregaande manipulatie van de regisseur(s) aan te klagen. Daarbij vertelde ze hoe de deelnemers gedwongen werden de teksten te gebruiken die de samenstellers van het programma hen overhandigden. Wat de kijker te zien krijgt komt dus grotendeels neer op boerenbedrog, dat geen enkel solide koppel opleverde.
Het lijdt geen twijfel dat het Vlaamse team van psychologen dat Blind Getrouwd ondersteunt, meer rekening houdt met de wensen en behoeften van de betrokken mannen en vrouwen. En dat het aldus minder snel kiest voor het sensationele. Want entertainment brengen is één ding, maar mensen emotioneel voor de leeuwen gooien om het amusementsgehalte van een programma op te vijzelen, is toch nog iets anders.
Misschien vind je het volgende ook leuk om lezen
The Millionaire Matchmaker
Dr. Phil en de vrouw die reeds 10 maal getrouwd was
